Evi Aarens – welke oude witte pederast gaat schuil achter deze saaie light-dichter die ook als criticus heel netjes binnen de bestaande consensuslijntjes kleurt? Ik vrees dat dit kontjesvermaak niet aan me besteed is. Nee, wie kan het nou schelen welke pedanterik achter deze handpop schuilt – schrijf eerst eens een fatsoenlijk gedicht, maar dat wist deze krijtjespoeper al veertig jaar niet te lukken, en de kontjes riepen weer. Kijk ze toch om sinterklaas draaien, wie is sinterklaas? Over vijf waardeloze boeken de onthulling. Het-was-hij, ho ho ho! Een frontale lobotomie zonder vooruitspoelmodus, net als de ‘democratie met geheimpjes’ die ze op de achtergrond middels dezelfde formule draaiend houden.
Daar ligt een heel geniaal idee aan ten grondslag. Als je alles gewoon 50 jaar lang ‘geheim’ maakt kun je gewoon een fascistische agenda uitvoeren onder de vlag van een ‘democratie’ en dan laat je over 50 jaar een of andere sukkelaar op een podium ‘sorrie’ zeggen. Sorrie! Hey sorrie he? De enige echte krant van Nederland, Follow the Money, kwam afgelopen augustus met een artikel over ‘weggesluisd goud’ (lees: gejat goud) welke onze roverheid van de indonesische bevolking heeft ontvreemd. Geheim, ha ha, ho ho ho! Democratie met geheimpjes!
Sorrie! Nee, die 36.5 miljard aan goud krijgen jullie niet terug. Over 75 jaar mogen we wat Pfizer betreft een opvolger van de androide Rutte lullig sorrie horen zeggen aan alle mensen die jonge mensen aan hartfalen verloren omdat een of andere pederast het verschrikkelijk belangrijk vond…centjes te verdienen. Jawel hoor, ook de corruptie van het OMT is uitgebreid aan de orde gekomen in FTM. Maar dat geeft niet, want het is allemaal maar een spelletje. Een spelletje met centjes.
Wie tegenwoordig in een literaire jury plaats wil nemen moet eerst een geheimhoudingscontract tekenen. Democratie met geheimpjes controleert nu eenmaal erg graag het narratief.
Poezie met geheimpjes, voor mensen die graag retorische vragen in het nieuws zien. Is dit weblog van Martinus Benders wel onderdeel van de Nederlandse literatuur?
.
En dan weer een stuk van Gerbrandy op dat rare blad De Reaktor – honderd medewerkers, elke 3 maanden 1 stuk. Toen Fabias een aantal jaren geleden alle prijzen won die er te winnen waren met een nochtans niet enorm spannende bundel stond Piet Gerbrandy in het grote jubelkoor mee te jubelen en hoorden we hem met geen woord reppen over deze vreemde vertekening van de consensus en en overdreven monomane cultuur. En nu is dat allemaal de schuld van de uitgeverij, die de heiligverklaring serieus dacht te moeten nemen?
https://www.dereactor.org/teksten/de-aarde-rouwt-niet
Ik kan het allemaal weinig spannend vinden. Gelukkig maar dat ik mijn eigen projecten heb om aan door te werken – het boek over Amanita Muscaria, een heel belangrijk boek – ik moet er nog een titel voor verzinnen maar schreef afgelopen 10 dagen 50 pagina’s vol met een indrukwekkende geschiedenis die
de meeste mensen niet op wist te vallen. En dan heb ik ook nog mijn nieuwe bundel waar ik aan ga beginnen, de omslag diende zich al aanm al facehoffende bij een kapelletje in Smoljan, Bulgarije.
