Het was de enige bundel die ik zelf in de kast had willen hebben die ik tijdens het halfjaartje dat ik in het nihilistische hol van de amateurleeuw ging recenseren ontving: Beeldenraper van Carl Norac. Op De Reactor bespreekt Timothy Sirjacobs de bundel nogmaals.
Marc van Oostendorp weer eens in opspraak: hij ‘neemt het niet zo nauw’ met bijverdiensten van hoogleraren, waar we eerder zagen dat de spellingskunsten van hoogleraren niet ter zake doen en ook de waarheidsbevinding niet: Jos J. liegt er op los – hoewel hij in 2008/ 2009 in liefst 8 literaire jury’s zat en de voor de Buddingh genomineerde bundel van Martinus Benders dus 8 keer moest beoordelen – in 2012 had hij plots nooit van Martinus Benders gehoord – en hem dan op basis van een viruswaarschuwing een ‘stalker’ mag noemen als ‘hoogleraar’ – het is een trieste bedoening geworden, dat Nederlandse onderwijs. Ook met de ruilhandel van Adriaan van D. – een eredoctoraat in ruil voor een Volkskrant column voor de popi-jopifaculteit Nijmegen – ook daar bleek de ‘universitaire standaard’ uit te blinken door afwezigheid. Tja, je moet nu eenmaal concessies doen als je eieren wilt breken, is het niet, Marc?
Reactie Nieuwsuur op van Oostendorp
Laten we hopen dat deze popi-jopifiguren snel iets anders dan literatuur vinden om te dienen als behang bij het eigen popi-jopischap.
Een wereldje waar je liever wegblijft. Dat lukte me afgelopen jaar heel goed: ik heb geen enkele site ook maar eenmaal geopend: geen Zum Kotzen, geen Meander.
Drie helden naast mij, die alle drie op hun eigen wijze het slachtoffer werden van een parasiet. Mijn moeder werd gedwongen om naar de huishoudschool te gaan als meisje, en had daardoor haar hele leven het idee dat haar iets was ontnomen. Mijn vader werkte als leraar en moest zijn hele leven vechten tegen de stompzinnigheid van het systeem waar hij in moest meedraaien. Mijn zus werd als een autist geboren en heeft haar hele leven gezond gegeten, nooit gerookt of gedronken, alles volgens het boekje, maar zo word je dus als je tegenwoordig alles volgens het boekje doet. Ooit was ik de dikste van de familie, nu ben ik de dunste. Twee jaar geleden stopte ik met roken, en waar iedereen daarna 10 kilo aankomt kwam ook ik 10 kilo aan maar werkte ik er ook weer 25 af door middel van een paddenstoelenhieet dat ik zelf in elkaar heb gezet.
Ik heb nog enige weg te gaan. De bedoeling is nu binnen twee jaar op normaal gewicht te komen met behulp van onze paddenstoelvrienden. Recentelijk heb ik bijvoorbeeld de manier veranderd waarop ik ontbijt nuttig. Mijn nieuwe routine is op nuchtere maag 5 kilometer lopen door het bos, dan de Wim Hof ademhaling, dan Nadi Shodhana, dan koud douchen en dan een krachtontbijt met paddenstoelen, noten, zaden, kruiden. Dat ontbijt ziet er dan zo uit:
De regel is dat in het krachtontbijt iets dient zitten dat je zelf hebt gejaagd. In dit geval zijn dat elfenbankjes die ik zelf in het bos heb geoogst. Verder moet je het ontbijt zo samenstellen dat het maximale voedingswaarde heeft: voedzaamheid is je norm. In dit ontbijt zit moerasspirea, en dat maakt het ontbijt lekker zoetig, maar het is meteen ook goed voor de stramme spieren en gewrichten.
Nogal een verschil met de BROODJES MET KAAS modus waarin ik eerst vertoefde. Wat zit er in broodjes met kaas? Niets, holle calorieën, foute vetten. De voedzaamheid van granen die voor dit soort producten worden geteeld benadert de nul.
Ik eet nu af en toe een broodje, meestal ‘s middags, en las kaas gebruik ik enkel nog mozeralla. Dat is de minst slechte kaas die je kunt eten, als tweede achter de geitenkaas.
Ik at afgelopen jaar 7 verschillende paddenstoelen per dag als onderdeel van een paddenstoelenhieet. Wie graag mijn methode wil leren, het komende boek SHHHHHHROOM! bevat recepten en methodes om op verantwoorde wijze tamelijk snel goed en blijvende af te vallen.
