Ik vertelde Menno Wigman ooit eens dat ik een recensie over een bundel van me niet had gelezen(1), en dat kon hij niet geloven, dat zou bijna onmogelijke geestkracht vergen zo dacht hij.
Op Kerstavond leg ik echter in naam van de Hulst de heilige gelofte af: ik beloof bij deze dat ik geen enkele recensie die van Ginneninne gaat verschijnen zal lezen, de rest van mijn leven niet, gewoon om te laten zien dat een andere wereld echt bestaat! Ginneninne, Menno!
Ginneninne!
Geloof echter de lijstjes waarmee normalos u om de oren gooien smijten niet – lieden met een recensiesite waar ze het hele jaar recensies posten, en dan blijkt er bijna geen enkele dichtbundel op hun lijstjes te staan, terwijl ze allemaal gloeiend positief werden besproken. Dat is de dystopie in vol ornaat, mensen. Uiteindelijk blijken jullie allemaal niet goed genoeg.
Ik wens iedereen desondanks een schitterend Joel.
(1) Het ging hier om een recensie in Awater van een pipo die ik inderdaad ook nu nog nooit heb gelezen.
