Wie zo dom was 70 euro te willen betalen om mee te dingen naar de Grote Kinderreichprijs blijkt stiekem niet alleen een milieuvervuiler maar vooral ook een koloniserende maalmachine te hebben gesponsord.

Ik stuur al een jaar of zes geen bundels meer in. Bezien dat het aantal ingezonden bundels elk jaar weer verder slinkt zijn er meer mensen die ‘Bijna Elk jaar Jeroen Dera’ niet echt de formule vinden voor een evenwichtige of neutrale poëzieprijs.

Dat Marwin Vos en Xavier Roelens een ‘deel’ van hun prijzengeld en toelage aan een goed doel schenken is een rare stoplap die naar moraalporno riekt. Geef dan tenminste al het geld aan dat doel, en geef ook de mensen die zonder instemming criminelen hebben gesponsord hun geld terug.

Marwin Vos is niet iemand die ik serieus kan nemen, niet als dichter, en niet als moralist. Wie niet de juiste vragen stelt hoort simpelweg niet in de schrijverswereld thuis: en de juiste vraag is hier: wie selecteerde deze financier? Dat kan alleen een organiserende macht zijn die bestaat uit neocons. Het idee dat zo’n bedrijf zelf op zoek gaat naar poëzieprijzen die het kan sponsoren is bizar. Iemand heeft bewust dit bedrijf benaderd, een bedrijf dat totaal niets met literatuur van doen heeft. En ondersteunt het Letterenfonds deze commerciële prijs nog altijd, hand in hand met het Vergruizend Kolonisme?

Heel katholiek wel, om maar een deel van het geld terug te geven. Het wezen van het katholicisme, zoals met vele religieuze stromingen, vindt zijn grondslag in de subtiele balans tussen zonde en boetedoening. Het teruggeven van slechts een gedeelte van het geld is een symbolische handeling, die het katholieke principe van het zoeken naar verlossing door boetedoening belichaamt. De daad zelf is immers niet volledig, net zoals de menselijke aard onvolmaakt is, en daarom steeds streeft naar vergeving en verlossing.

Ten tweede, en dit wordt meer impliciet in het gedrag van de neoconservatieven, lijkt er een onbewuste behoefte te zijn om een ​​bepaalde vorm van schuld in stand te houden, die als katalysator dient voor hun handelingen. Dit is een echo van de katholieke doctrine, waarbij de zonde van de mens, die de noodzaak van verlossing oproept, een centraal en doorlopend thema is.

De aard van het deels teruggeven van het geld lijkt een soort penitentie te zijn, een boetedoening in de hoop op vergeving. De neoconservatieven hopen misschien, bewust of onbewust, dat hun gedeeltelijke terugbetaling hen zal verlossen van hun aandeel in de zonde. De nadruk ligt hier op het woord “gedeeltelijk”, aangezien dit aantoont dat ze zich bewust zijn van hun fouten, maar tegelijkertijd hun bereidheid om volledig verantwoordelijkheid te nemen voor hun daden ontbreekt. Dit is opnieuw een kenmerkend aspect van de katholieke doctrine.

Er zit een zekere theatraliteit in het gedeeltelijk teruggeven van het geld. Het is een openbare daad, uitgevoerd met een bepaalde mate van ceremonie, bijna als een ritueel. Deze dramatische elementen komen overeen met de katholieke traditie, waar rituelen en ceremonies een cruciale rol spelen.

En misschien wel het meest onthullende, het gedeeltelijk teruggeven van het geld laat de neoconservatieven toe om een bepaalde mate van morele superioriteit te behouden, zelfs in hun schuld. Door dit te doen, stellen ze zichzelf op een of andere manier boven degenen die ze hebben benadeeld, omdat ze aantonen dat ze tenminste enige vorm van verantwoordelijkheid nemen. Dit streven naar superioriteit, zelfs in schuld, is een aspect dat vaak geassocieerd wordt met de katholieke doctrine, waarin de nadruk ligt op de mogelijkheid van verlossing en de superioriteit van de gelovige boven de zondaar.

Nee, ik stuur uit principe al heel lang geen bundels meer naar deze prijs. En deze poppetjes interesseren mij persoonlijk weinig: ik wil weten wie er achter de schermen de neoconservatieve financiering regelde.

Dankjewel, Marwin Vos, voor het katholieke toneelstukje. Niet iedereen zal er een authentiek links geluid in ontwaren, net zoals niet iedereen in Arend Jan Boekestijn de grote politieke vernieuwer ziet. Maar jij hebt je aflaat weer, en kunt blijven doen alsof je de beste was, de beste tussen al die niet ingestuurde bundels.

Wie zullen er volgend jaar de sponsor worden? MMMM van Mora? Niet zo’n vreemd idee want McDonalds bleek eerder al eens sponsor van de kinderboekenweek. De vleesindustrie is verknoopt met de industrie voor het denkbeeldige vriendje, de kaalkoppige clustertommy vertegenwoordigt ‘links’ (Hoewel er een investeringsbank en een duur accountantkantoor achter de actie steken) en zo is er weer heel wat te beleven in de omgekeerde waardenwereld van de psyborgs. Neocons abound! En daar mogen de dichtertjes geld aan storten voor de Nederlandse droom: een literaire kiloknaller worden, en die blijken dan al ziek als ze debuteren, want om de neocons te mijden staat altijd het barmhartige Big Pharma voor de linksigerds klaar.

Want vreemd genoeg staan die linksigerds altijd vooraan in de rij om zich door het grootkapitaal te laten drogeren en platspuiten, en als je ze er dan op wijst dat dat hun antikapitalistische narratief er niet geloofwaardiger op maakt – wie laat nou het grootkapitaal op dergelijke dwingende manier zijn wereldbeeld bepalen – beginnen ze meestal te mekkeren over het recht om ziek te zijn van een dystopie, en als je wijst op de werken van Foucault over marginalisatie door gekte…nee, dat hebben ze nooit gelezen. Tja. Zo is de linkse strijd al gestreden voor hij is begonnen. Met zulk links heb je helemaal geen rechts meer nodig.