In welke roman was de hele schrijversklasse het kontneukhoertje van de 1%?
In welke roman kwam DWDD ter sprake als de Nederlandse centrale voor de onteigening van literatuur?

Precies: Fliermans Passage.

Het boek wat volgens de Volkskrant te leuk was.
Er bestaat een receptje voor goede boeken, een beetje serieus en een beetje leuk.
Dat recept had ik voor mijn debuutroman niet weten vinden.

Te leuk, gewoon.
Teveel leuk.
En dan denk je op een gegeven moment, zeker als je de Ex van Thierry bent, goh,
nee, een boek moet ook serieus zijn.

Dat schrijvers kontneukhoertjes van de 1% zijn is geen geloofwaardig plot.
Is het eigenlijk wel een plot? Kom op zeg.

Wat zou de schrijver van onderstaande recensie bezield hebben:

“Fliermans passage” is een vernietigend boek, in dadaïstische zin. Een absurdistische, bij tijd en wijle hilarische, bij tijd en wijle ook afstotelijke allegorie van een westerse maatschappij die al zijn samenhang heeft verloren, waar alle geestelijke waarden allang effectief zijn afgebroken, waar alle schrijvers poseurs zijn die elkaar wijsmaken dat er nog iets te verdedigen, te vinden of te onthullen is, waar fascisten en democraten, mensen die waarden verdedigen en mensen die waarden aanvallen, inwisselbaar zijn en willekeurig met elkaar het bed in duiken, waar ethische kwesties alleen nog een betekenis als fetish hebben. Aan het eind loopt het tweekoppig schelmenduo, Jos en Chamiel, als gelukkig liefdespaartje het fietsenhok in, zoals ergens in de loop van 2020 Baudet en Rutte samen het fietsenhok in zullen lopen, “twee verloren zielen die elkaar vonden in een lijkenhuis”. Fliermans passage is een treffende absurdistische parabel voor het uitgeholde, ontgeestelijkte Nederland van nu, een nihilistisch en schandelijk sprookje van een van de ergste vrijdenkers onder de Nederlandse dichters. Een eigenaardig boek. Hoofdstuk 22 lijkt me erg belangrijk. Het is in elk geval het meest poëtische hoofdstuk, met een tuinman, die aan een oude Poolse dichter doet denken, die alleen nog kan huilen bij de potsierlijke begrafenis van de oude wereld – die al veel langer dood is dan we dachten. Jammer is dat de uitgeverij zijn werk in het redactieproces niet heeft gedaan. Er staan jammerlijke fouten in, o.a. een personage dat onvolledig van de ik-vorm in de hij-vorm is veranderd, of andersom. Niet voor gevoelige zielen die op zoek zijn naar subtiliteit of invoelbare, levensechte personages.

(…)

Dat klinkt niet echt leuk, en dat is toch wat wij zagen, teveel leuk.
Was er niet een ander die ook maar één lollige roman schreef en daarna nooit meer?
Een beetje humor en een beetje serieus, en zo maak je een goed boek.
Let ook op dat de personages invoelbaar moeten zijn.

De Kinderreichbode.

Gelukkig maar dat er qua romanschrijver weinig aan me verloren wist gaan, want ik ben ook nog een leuke dichter. Die nu voor het eerst in zijn leven bezig is zijn werk naar het Engels te vertalen, hier een leuk gedicht over de dood van Attila József.

The death of Attila József

In a devilish cooking pot
with a sludgy flame on top
boil his almonds.

Not to be confused with a Quiemada,
a Galician firepot for predicting the future
with blue fire and booze.

Is it you who screams there
in the flapping front porch
because it won’t be Antal Horger.

No father, no mother,
no God, no country,
no cradle, no blindfold,
no knees, no train,
no train, no knees.

The pompous roses
tolerate no wild bertram
on the serfed puszta where not
only reign was allowed to fall.

**

Antal Horger is de naam van de hoogleraar van Attila József, die net bezig was uit de armoede te ontkomen. Attila werd op zijn verjaardag meegedeeld dat hij wegens het schrijven van verwerpelijke poëzie dag kon zeggen tegen zijn universitaire ambities.

Later pleegde hij zelfmoord, zo zegt men tenminste.

De bundel Gedichten om te Lezen in het Donker biedt een aandachtig lezer veel stof tot nadenken
en is nu verkrijgbaar: koop hem hier.

Een leuklezer zal in de gedichten waarschijnlijk de gouden formule missen. Die gouden formule kent
het werk geschreven door Chat APG 3 waarschijnlijk tot in den treure. Die artificial intelligence machines zijn keurig afgericht: probeer maar eens Wonder Erdogan te laten schilderen, of ga eens in gesprek
over Covid. Rigged, suckers. Maar wel leuk, op de juiste manier, want je hebt ook veel leuk wat niet
aan de beurt hoeft te komen.

Martinus 17-12-2022