Wat vooraf ging: er is een substantieel verschil tussen iemand met een psyborg-reductie en autisme, en deze twee toestanden worden tegenwoordig vaak met elkaar verward. Toch is het niet lastig te zien wie hive-minded is en wie echt een autist. Autisme is naar mijn idee geen ziekte en behoeft geen behandeling, sterker nog ik denk dat de autist meer van zijn unieke zelf wist behouden dat de psyborg deed.
Nu er geen enkele realistische dimensie meer hoeft te zijn aan de crisis en het ‘mogelijke’ alleen al reden is alles in lockdown te gooien zijn we in de psyborghemel aangekomen, want dit is voor deze rekenmachine-entiteiten het paradijs: eeuwig nut, ter voorkoming van een denkbeeldige ramp.
Baudrillard noemde het de hyperrealiteit en wie interesse heeft in het reilen en zeilen van deze nepwereld gelieve het hele oeuvre van Baudrillard te lezen – ik kan het niet beter opschrijven dan hij het deed, en al zijn voorspellingen zijn waarheid geworden, evenals de voorspellingen van Nietzsche, die in de 19e eeuw al zag dat de wereld in een gigantisch China zou gaan veranderen.
Dat is namelijk de ultieme consequentie van de cynische levenshouding van het tevreden zijn met middelmatigheid. Tevreden zijn met het middelmatige IS nihilisme ten voeten uit.
Nee, niet de autist moet worden behandeld, eerder de psyborg, maar die heeft geen flauw benul dat er iets mis is met hem, of beter gezegd: hem is wijsgemaakt dat zijn hersenen ziek zijn, en hij steeds drugs moet slikken om dat te compenseren.
Dezelfde mensen die die drugs verkopen hebben nu ook de touwtjes in handen. Miljoenen doden vielen er afgelopen jaren door slechte opiaten die door kwaadaardige wetenschappers werden gebrouwen en op de markt gebracht. Een zogenaamd ‘stille’ genocide waar niemand naar verwijst, want de doden, tja, erg nuttig waren ze voor ons toch niet. Empathie ontbreekt dus volkomen, en de machine raast gewoon door,
Kan deprimeren ook een industrievorm zijn? Want wie verslavende drugs moet verkopen om winst te maken moet natuurlijk wel een afzetmarkt hebben. Ik denk aan al die kinderen en jongeren die deze gloemachtige wereld door de strot krijgen geduwd. Die verplicht spuitjes krijgen om Opa te beschermen die zelf ook allang een spuitje heeft gehad maar dat spuitje telt schijnbaar niet. Wiens volledige jeugd ze nu in beslag hebben genomen. iets kwaadaardigers kan ik me eigenlijk moeilijk inbeelden. Maar ook hier ontbreekt de empathie schijnbaar volledig.
Aan dat ontbreken van empathie herkennen we de psyborg dan ook het best. Dat maakt hem of haar natuurlijk tot een gevaarlijk wezen dat tot elk mogelijk doel kan worden ingezet. Verwijzingen naar de tweede wereldoorlog zijn overbodig – er zijn genoeg recente voorbeelden, zoals Guantanamo Bay, het eeuwig mensen opsluiten zonder proces en ze martelen onder toeziend oog van medici. Erger kan het al niet.
Hoe kunnen we de psyborg ongedaan maken? Dat zal een hele klus worden. Er is doelbewust ingezet door de predator op verdomming en verarming van de geest. Dat ze zich zo naarstig met de literatuur bemoeien en alle echte schrijvers hebben vervangen met handpoppen heeft een goede reden: het controleren van het narratief is de voornaamste interesse van deze parasitaire macht. Die eeuwige vragen die ik krijg over een vermeend gebrek aan roem – jongens en meisjes toch, open je ogen. Er is geen enkel manier waarop deze parasiet ooit bekendheid zou willen verstrekken aan iets dat zich niet als een gewillig en stuurbaar slaafje gedraagt.
Dus kijk, lees boeken is zelfs al niet meer een advies waar je intelligentie mee zult kunnen verspreiden. Hoe, hoe maak je deze wezens van zielloze rekenmachientjes tot empathische, intelligente en onafhankelijke entiteiten?
Je hebt een wildcard nodig. Een kaart die in handen van de natuur zelf ligt. Kunnen mijn lezers al raden welke speelkaart dat is?
