Soms kom je iemand tegen die, wanneer je de bewering doet dat de consensusstructuur in de literaire wereld voor 80% christelijk is (en daarmee bedoel ik: de infrastructuur van mainstream recensies en de posities van geldverdeling in het Letterenfonds, met andere woorden, de sleutelposities waar het draait om literaire macht – wie recensies krijgt van christelijke broeders in de krant, krijgt van de christelijke broeder in de commissie dubbel zoveel geld, etc. Waarom zoveel woke gedoe? Nou, om de aandacht hiervan af te leiden)
Soms komt iemand als je het daarover hebt aanzetten met ‘de statistiek’ en dan met name de CBS cijfers over het aantal christenen dat in onze bevolking zou bestaan.
Kunnen we het niet eens over de inhoud hebben?
Dat is de oneliner waarmee Rutte succes boekte. Laten we dat eens doen, laten we daadwerkelijk over de inhoud gaan praten. En die inhoud is dat ik een meting zonder ‘waarom’ absoluut waardeloos vind en ik geloof dat echte statistiek meer is dan het weergeven van de uiteindelijke resultaten. Wat bedoel ik daar concreet mee?
Ik bedoel dat 30 zetels voor de VVD me niets uitmaken, net als het mij niets uitmaakt dat afgelopen 20 jaar altijd 49% van de Turkse bevolking voor Erdogan stemde en 80% voor Poetin.
Ik geloof namelijk dat wanneer hersenspoeltechnieken worden ingezet, er allang geen sprake meer is van democratie. Ik ken de Turkse situatie en weet hoe de regering alle media in handen heeft en de hele dag mensen met propaganda bestookt. Onder die omstandigheden betekent een ‘49%’ uitslag voor Erdogan helemaal niets.
Een democratie valt of staat met goede regels voor het tegengaan van hersenspoeling. En aangezien die regels hier noch daar bestaan, beschouw ik Nederland niet als een democratie. De VVD zet overduidelijk propaganda en hersenspoeltechnieken in, en er zullen best mensen bestaan die dat de ‘normaalste zaak van de wereld’ vinden, maar ik ben daar niet een van. Dus als mensen mij vragen waarom ik niet ga stemmen is mijn antwoord altijd: eerst democratie, dan stemmen. Niet andersom, dat is volstrekt zinloos.
Als dus vervolgens iemand aankomt met de uitspraak ‘dertig procent van Nederland is VVD’ zie ik dat niet als een wetenschappelijk gegeven, tenzij duidelijk wordt gemaakt hoe dat kon gebeuren. Bij religie is het precies hetzelfde verhaal.
In Turkije hebben de religieuzen het geregeld dat kinderen vanaf hun tweede levensjaar Koranles mogen krijgen.
Wie eindeloos de jeugd mag indoctrineren en zich daarna op een populariteitscijfer beroept, is in mijn ogen een bedrieger.
Er zijn hier wetten nodig: er is niets mis met een volwassene die kiest voor een of ander kinderlijk verhaaltje dat aan elkaar hangt van plagiaat – je mag daar van mij gerust in ‘geloven’.
Maar eindeloos kinderen indoctrineren zodat ze getraumatiseerd zijn en levenslang niet van hun geestelijke scripting af zullen komen – zo diep is het er ingebrand – in mijn samenleving zouden daar stevige gevangenisstraffen op staan.
In mijn geleerde boek Amanita Muscaria – The Book of the Empress, heb ik het bijvoorbeeld over de Sami, een stam die rond Lapland leeft en van wie het verhaal gaat dat zij een traditie rond vliegenzwammen zouden hebben. Ik ben echter in gesprek gegaan met een Sami sjamaan en volgens haar zijn de Sami’s zo agressief christelijk gekoloniseerd dat zij zelf Amanita niet los kan zien van het begrip ‘Jezus’, voor haar roept de paddenstoel ‘Jezusbewustzijn’ op – wat natuurlijk prima is, afgezien van het feit dat dit het gevolg is van intensieve hersenspoeling. Ze weet overigens alles over de vliegenzwam van het internet – het romantische idee dat deze stammen een rituele traditie voortdragen is een illusie.
Dus nee, 35% christenen, dat zegt mij niets, net zoals 35% VVD-stemmers mij niets zegt. Het zegt mij pas iets in een land waar mensen een bewuste, volwassen keuze maken voor een politieke of religieuze stroming, zonder indoctrinatie. En dat kan vrij eenvoudig, door wat wetten te maken, en door een scheiding tussen Media en Staat, die al 50 jaar te laat zou komen. Verlichting is iets waar je continu aan moet werken, niet iets wat zich honderden jaren geleden als een fait accompli manifesteerde.