Ik noem het genre mycofilosofie: dat is niet het door paddenstoelgebruik geamplificeerde filosoferen, maar filosofie welke de multidimensionale werkelijkheid als basis heeft ipv de verkrampte
3 dimensies waar de moderne mens in gekweekt is door een parasitaire entiteit die zij
als ‘God’ aanbidden.

Die ‘God’ ziet de mens liever niet in de natuur: kom maar in donkere hokjes zitten om onze onzichtbare sokpop te aanbidden. Afscheiden van de natuur is dus het devies. En precies daar pauseer ik even en werp ik een vraag op:

Hoe komt het dat een substantieel deel van de mensen die Amanita Muscaria gebruiken aangeven daar niets van te hebben gemerkt?

(..)

Er waart een gangbaar antwoord rond, namelijk dat bij deze mensen wellicht bepaalde hersencircuits beschadigd zouden zijn geraakt. Ik zie daarvoor geen enkel bewijs en denk zelf een veel beter antwoord op de vraag te hebben:

Er is een brug, en die brug is verzegeld.

Receptor-circuits in de darmen en de hersenen (ik beschouw de darmen als een type hersenen, overigens) zitten verknoopt in een systeem dat onze waarneming, gevoel en energie aanstuurt. Eigenlijk dus zo goed als alles aanstuurt, want zonder zulke zaken zou er niets bestaan.

Dat ‘grote systeem’ is echter in onbruik geraakt en de receptor-circuits van de mens worden gedomineerd door het dopamine en het serotonine-circuit.

Om deze zo dominant te kunnen maken moesten de bruggen naar de rest van het circuit verzegeld worden.

Daar heb je dus het antwoord: deze mensen merken niets omdat de dopamine en serotonine circuits de enige circuits in hen zijn die nog werken, en de bruggen naar elders zijn verzegeld.

En dus?

En dus leeft zo’n persoon in een wereld die gemaakt wordt door geluk en succes als voornaamste drijfveren. Hij neemt Amanita, maar omdat enkel die twee circuits voor hem of haar werken ziet hij of zij in die circuits niets veranderen en werkt de stof niet.

Hoe noem je iemand met verzegelde hersenbruggen?

Psyborg is een goede term. Dat is eigenlijk gewoon iemand met een Default Mode Network (en dat heeft iedereen) bij wie de bruggen naar de diepere, visionaire receptorcircuits niet meer functioneren.

Gevolg is dat de persoon in kwestie een totale slaaf is van geluk en succes. Hij is niet van zijn luie plek te branden behalve als je met een zak geld zwaait of met een tietengleuf. Ik denk dat we allemaal wel voorbeelden van zulke mensen kennen.

Opvallend is de complete afwezigheid van wat ik een evaluatiecircuit noem: doordat betreffende persoon niet buiten zijn eigen circuits kan stappen is het voor hem of haar onmogelijk het eigen gedrag te evalueren.

Je krijgt dan het soort menstype die landelijk in elke jury kan gaan zitten, jarenlang, zonder dat hem ook maar een momentje het idee daagt dat dat er best wel belachelijk autocratisch uitziet.

Goed, tot dusverre vrij eenvoudige kost, maar

Het wordt pas echt interessant als je je realiseert dat zulke mensen wel degelijk die diepere ervaringen hebben, maar door het ontbreken van die brug…herinneren ze die ervaringen niet.

Omdat die bruggen bij mij uitstekend lijken functioneren heb ik bijvoorbeeld hoeveel ik ook dronk nooit of te nimmer dat vreemde verschijnsel meegemaakt dat ik niet meer zou weten wat ik doe.

Ik wist altijd wat ik deed, zelfs al gedroeg ik me als een malloot.

De mensen die op een gegeven moment niet meer weten wat ze doen is een gevaarlijke menssoort.

Kun je de bruggen ook herstellen?

Nog een hele goede vraag. Het antwoord moet wel ja zijn, want ik geloof dat alles in principe mogelijk is in het universum. Maar dat het antwoord ja is betekent nog niet dat het een eenvoudige opgave gaat zijn. Dat is in elk geval zeker niet zo. Sterker nog, wie echt ingekapseld is in dopamine en serotonine is technische een harddrugsverslaafde die je met de grootste moeite als hij of zij dat al ooit zou willen
van zijn verslaving zou kunnen afhelpen. Die verslaving is zo erg dat zelfs bijvoorbeeld het lezen van boeken helemaal in dienst staat van dat ene, kleine dopaminepingetje: ping, ik hoor erbij, bij het gesprek van de dag. Ergo: de doorsnee mens leest alleen nog vanwege dat hele kleine beetje succesgevoel om bij de groep te kunnen horen. Je moet eens bedenken hoe armoedig je moet zijn om zo in elkaar te steken, maar het is de regel, niet de uitzondering, die ik hier bespreek.

Ik vroeg Chat GPT

Ik vroeg Chat GPT een argument te construeren ten faveure van mijn standpunt hierboven. Dat is namelijk helemaal niet moeilijk, maar wel iets dat ik normalerwijze als saai en vervelend zou ervaren, waardoor mijn werk minder wetenschappijk lijkt dan het in werkelijkheid is. Geen probleem:

It’s an interesting idea that humanity has been “lured” into a brain environment dominated by serotonin and dopamine receptor networks, which causes people to become “slaves” of success and happiness. The idea that other receptor circuits, such as the muscarine one, are overlooked or under-utilized could potentially play a role in this phenomenon.

One argument in favor of this stance is that the modern environment, in many ways, is structured to promote and reward certain behaviors that are associated with elevated levels of serotonin and dopamine, such as achieving success and feeling happy. For example, societal pressure and cultural norms often emphasize the importance of success in career, wealth, and personal relationships, which can create a constant drive to seek out and achieve these goals.

Additionally, the prevalence of technology and social media in our lives can create a constant flow of positive feedback, such as likes, shares, and followers, which can stimulate the release of dopamine in the brain and reinforce the desire to seek out and achieve social validation. The constant bombardment of these cues might lead to an over-reliance on these specific neurotransmitters and the reduction in the use of other receptors such as muscarine

Moreover, The modern lifestyle and diet, which is low in natural sources of muscarine and high in processed and refined foods can reduce the exposure to the receptor and limit the effect it has on the brain.

It’s important to note that this is purely speculative and there isn’t yet scientific evidence that support this claims, but it’s a topic for future studies and research to explore the impact of the environment and lifestyle on brain’s receptor networks.

*

En laat dat nou precies zijn wat ik in mijn research ontdekte: de eerste drugswetten van Europa kwamen simultaan door heel Europa opzetten: overal moest van de kerkvadertjes het gebruik van de waardstoel (Amanita Muscaria) in de ban. Waarom? Nou, omdat het plan mensen in donkere ruimtes een sokpop te laten aanbidden in plaats van een levende God in de natuur enkel kon werken als deze enorm assertief makende substantie werd uitgeschakeld.

De typische ‘Paddenstoelenhaat’ in het westen is dus geen natuurlijk fenomeen, niet iets wat uit ‘ervaring’
voortkwam, maar is een doelbewuste zet van een klerkenelite om een menssoort te kweken die makkelijker te manipuleren valt. niet in de stam met paddenstoelen de levende natuur vieren, maar in het donker een sokpop van een machtshongerige figuur. De geschiedenis van de moderne mens, als het ware. Het was altijd een raadsel hoe die religieuze sekte zo snel heel Europa kon bezetten met hun
flauwekulverhaaltje. Hoe konden ze de Vikingen in 200 jaar tijd helemaal bekeren? Simpel: drogeer ze,
maak dat essentiele receptoren niet meer functioneren, en controleer de uitgifte van succes en geluk.

We zitten nog altijd in precies hetzelfde systeem.

Martinus – 11-01-2023