Toch nog even een laatste item: terwijl ik mijn filosofieboek Waarover de Piranha droomt in de Limonadesloot naar het Engels aan het vertalen ben, lijkt het concept ‘banding’ dat ik in het boek bespreek, voor mijn ogen tot leven te komen. ‘Banding’ is het beperken van de bandbreedte van een discussie middels manipulatie. In dit geval zien we dat twee ‘pulpschrijvers’ veel herrie maken, en dat de NOS een artikel aan de zaak wijdt en mijn verhaal volledig negeert en enkel deze ‘pulpschrijvers’ een podium geeft. Dat is niet omdat ze niet over mijn zaak weten: die stond op Neerlandistiek, en bovendien heb ik ze er persoonlijk over verwittigd. Nee, men kiest er doelbewust voor de discussie te beperken tot de ophef die deze twee mensen over de zaak maakten.
Waarom? Weten ze bij de NOS niets over literatuur? Dat zou natuurlijk kunnen, maar zelfs dan zou men het verhaal moeten onderzoeken in plaats van de helft ervan gewoonweg te negeren. De pulpschrijvers wél een stem geven en de echte schrijver doodzwijgen, dat is een hele rare opzet.
Een andere optie is dat deze pulpschrijvers worden ingezet om lawaai te maken door hun commerciële uitgeverij. Deze uitgeverijen verdienen veel geld met deze boeken en dit is een uitgelezen moment om via ophef weer wat marketing in de wereld te zetten. Maar dat verklaart de censuur bij de NOS helaas niet, want de suggestie dat uitgeverij en NOS achter de schermen samenwerken lijkt te vergezocht zonder bewijs.
Misschien was dit de reden dat Marc van Oostendorp boos werd en dreigde het VWO-diploma van Kluun in te trekken. Misschien houdt van Oostendorp net als ik niet zo van zulke intrigerende kwesties. Zou Kluun een VWO-diploma hebben? Waarom eigenlijk VWO? Zou hij een slechter schrijver zijn als hij dat met een MAVO-diploma deed? Laten we de boze video die Kluun postte nog eens beluisteren.
Het is een ietwat gespeelde tirade die de plank doelbewust misslaat – de twee genoemde hoogleraren hadden niets met het opstellen van het examen te maken. Er wordt op hen een hele bak agressie afgevuurd met als kernboodschap dat ‘kinderen zelf wel uitmaken wat ze willen lezen’ en dat je om die reden geen enkele vorm van sturing zou mogen bieden. Een verhaal dat hij in hetzelfde stuk al onderuit haalt doordat hij te kennen geeft ‘minstens een paar maal per maand op scholen te komen’ om zijn eigen boeken bij de jeugd onder de neus te duwen. Die kunnen toch zelf wel kiezen wat ze leuk vinden? Vanwaar dan die constante marketing? Een paar maal per maand, dat is me nogal wat.
Ik las nog nooit een boek van Mel Wallis de Vries, en ik las nog nooit een boek van Kluun. Ik griezel van het idee dat toen ik op het VWO zat, Kluun in de klas zou langs zijn gekomen om zijn ‘literatuur’ te pushen. Maar ook in mijn VWO-tijd was het voornamelijk Wolkers en Giphart wat de klok sloeg op het VWO en een gedichtje van Nijhoff en klaar. Dat was de ‘literatuur’. Ik had er op basis van het lesmateriaal geen centje interesse voor weten te ontwikkelen. Dat Wolkers en Giphart het ‘niveau’ is waar de leidinggevenden van het land in moeten wentelen om ‘literatuur’ te kennen – en dat in de tijd waarin men deed alsof het onderwijs nog op orde was – ik had er letterlijk nul raakvlak mee. Ik had de halve bibliotheek al uitgelezen als vijftienjarige. De obsessie met Wolkers en Giphart vond ik net zo idioot als deze NOS die klaarblijkelijk denken dat Kluun een of andere beroemdheid is en ik op een zwarte lijst van de geheime dienst sta. Want dat is naar mijn idee de enige verklaring voor het wegmoffelen, geheel in lijn met de dingen die ik in Gedichten om te Lezen in het Donker signaleerde.
Wie bereid is holocaustslachtoffers 30 jaar lang te volgen wegens ‘communistische dreiging’ – och, als zelfs dat je niet te ver gaat, dan kun je er vergif op innemen dat de schrijvers driedubbeldik onder quarantaine staan. Schrijver zijn in Nederland met een communistische of anarchistische boodschap? Het is denk ik een klein wonder dat ik überhaupt nog leef.
Maar we zien hier dus een levend voorbeeld van de censuur die ik al mijn hele leven voor de kiezen krijg. Ze doen gewoon doodleuk net alsof ik niet besta. Of dat ook middels een letterlijke zwarte lijst werkt, waag ik te betwijfelen.(1) Wat grappig is, is dat ik een tijdje terug besloot de proef op de som te nemen en eens een tijdje heel serieus op Thierry Baudet te gaan reageren op X. Wat denk je? Geen enkele reactie, nergens. Ook daar weer die dikke deken van absolute stilte.
Kroes den Bock, de Helmondse countryzanger, benaderde me laatst met de wens een heuse kerstplaat te gaan uitgeven bij Hieperdepiep Records dit jaar. Ik geef toe dat ik hem een beetje heb geholpen met het finetunen van de tekst.
De dichterlijke invloed zou kunnen blijken uit het woord ‘derrie’, dat in het Nederlands rommel betekent, maar dat is in ouder-modern Nederlands: “Een poepje in de sherry, zeg Kroes ben je wel derrie?” heeft hier duidelijk een andere betekenislaag.
Daren zw. -de 1 zeer doen 2 verdriet doen 3 schaden • ~ °dard/°daard, °dare/°daar, deren Derren zw. -de, darren2 1 doen verdrogen, doen uitdrogen • Duits dörren, ouder derren, Noors terra, IJslands þerra • ~ °derzen/°darzen ‘verdrogen, uitdrogen’
Het betekent dus wezenlijk: “Kroes, ben je wel nuchter?” – uitgedroogd.
Het is ogenschijnlijk een eenvoudig en erg sfeervol nummer. De kerstafbeelding met twee sfeervolle glazen brengt extra spanning in: hoe gaat het met dat poepje in de sherry aflopen? Ongetwijfeld bestaan er mensen die niet van dit soort taal gediend zijn. Derrie betekent voor hen enkel rommel, punt uit; er zijn nooit zaken uit het woordenboek gewist of weggelaten. Afspraak is afspraak!
En er zullen anderen bestaan die dit rijmdwang noemen.
Beide types hebben eigenlijk nergens verstand van, als je het mij vraagt. Maar ik mocht niet meedoen in het Grote Boek, dus de kans bestaat dat wat aapjes in de toekomst daarvan geen kennis kunnen nemen. Ook dat perspectief valt aan deze kant echter niet in bevende aarde. Wel schreef ik er een onderhoudend boek over, De Eeuwige Ontgroening, een van de beste werken die in 2023 verscheen.
Het werd uiteraard nergens besproken, net als mijn andere vier recentste werken. En nee, dat lag er niet aan dat deze niet werden opgestuurd.
Over en sluiten,
Martijn Benders, 21-05-2024
(1) Lang trapte ik zelf ook in de semantieke val, en dacht ik dat facebook zelf mijn stream afkneep, tot ik besefte dat de echte ‘sturing’ in deze gewoon aan Nederlandse kant gebeurt. Drieduizend vrienden en elke dag 1 of 2 kijkers – een vlaggetje met ‘politiek ongewenst’ voldoet aan de achterkant van het systeem. Hoewel ik het met Varoufakis eens ben hier denk ik toch dat hij over het hoofd ziet dat
de werkelijkheid nét iets anders in elkaar steekt. In hoofdlijnen ben ik het echter met hem eens, dit zijn nieuwfeodale tijden, waar Thierry zelf ook een uitstekend voorbeeld van is: het is een feudalist, hoewel ook een kant-en-klaar maaltijdpoepjesvariant van zulks. Een pop. bedoeld om een toneelstuk geloofwaardiger te maken. Met een bankier tegen ‘het kartel’!
