Mijn hele leven hebben ze me wijsgemaakt dat Dylan Thomas zich zou hebben doodgedronken. Pas na de roemruchte ’50 jaar’ verscheen er in The Guardian een artikel waar iets heel anders uit bleek: de man werd vermoord door Dokter Feltenstein. Maar in een angstcultuur mag je het woord ‘moord’ niet gebruiken: het artikel of de nieuwe biografie rept er dan ook met geen woord over.

Men rept enkel over een ‘blunder’ maar het toedienen van een 3 keer te hoge dosis morfine aan een al blauwig aangelopen bewusteloos dichter kan onmogelijk de titel ‘blunder’ krijgen – zoiets doe je doelbewust.

Waarom is dan de volgende vraag. Feltenstein heeft tot zijn dood de lippen op elkaar gehouden.

Dit zijn het soort mysteries dat ik in ‘Gedichten om te Lezen in het Donker’ onderzoek. Het zijn gedichten die vragen oproepen. Toen ik de vroege dood van veel beroemde dichters onderzocht bleken veel van de verhalen vreemd of niet te kloppen.

Ook bevat de bundel het gedicht ‘Do not go gendered into that good night’ over de aartsvader van de genderdysforie, John Money, een pedofiele psycholoog.

Momenteel maken we een proefdruk van de bundel om te kijken of het concept werkt.

Wat weinig mensen weten is dat de broer van Dylan Thomas, Gordon Thomas, een geheim agent was
die voor de CIA werkte. Dat maakt natuurlijk het plaatje extra luguber: het is waarschijnlijk dat ook Dylan Thomas met regelmaat benaderd werd, bezien zijn ingangen tot allerlei milieus.

Dat we 50 jaar moesten wachten voor een leugen werd ontmanteld is schandalig. Dat niemand het woord ‘moord’ in de mond durft nemen ook.