Ik heb nu een hele brede monitor. Nadeel van zo’n monitor is dat ook de foto’s verschrikkelijk breed worden. Dit is Dirk de Wachter en die heet een beroemd psychiater te zijn. Als ik zelf een psychiater zou zijn zou ik het met Dirk over een aantal zaken gaan hebben die mij in dit plaatje opvallen, zoals die verschrikkelijke TL balk op tafel, en die stapels overduidelijk netjes voor de foto neergelegde papieren. En dan heb je nog die pseudo-wetenschappelijke etalagepopkoppen, en de kunst van bedenkelijk niveau aan de muur, waaruit een zucht naar pruikentijd afgeleid kan worden. Deze foto vertelt mij meer over de echte Dirk de Wachter dan 1000 artikelen in de media. En op zo’n verschrikkelijk brede foto zie je zoveel details die je eigenlijk niet wilt weten dat je bijna noodgedwongen een psychoanalist moet worden.

Wat voor mensen zijn dat, die er voor kiezen zowel mensen als kunstwerken te belichten met zo’n giftige TL balk? Ik weet het, deze man moest een publiekslieveling worden. En onderwijsverlichting en TL balken horen bij elkaar, ook dat heeft de verzinner van deze foto goed in de smiezen. Misschien is de man gewoon TE sympathiek en behoefde dat enige concrete compensatie? U ziet, de psychoanalyse houdt mij in een ijzeren greep. Het is zo erg dat ik zelfs meen dat het de psychoanalyse is die mij al mijn hele leven in de penarie brengt.

Gezellig doorscrollen, Benders

Want, want…dat beeld klopt toch niet? Gezellige Dirk die ijzig wordt overbelicht met giftig licht? Die wel heel erg zijn best doet om wetenschappelijk te lijken, maar dat op een volslagen ongeloofwaardige wijze aanpakt?

Jullie snappen het al. Als het aan Dirk lag ben ik paranoïde, obsessief, en waarschijnlijk ook nog schizofreen en borderliner. Doorscrollen, ongezelligerd!

Zou ik jullie iets willen leren in dit leven, dan zou het zijn goed op te letten waar je gezellig moet blijven.
Gisteren was ik bij mijn moeder. Ook daar is het gezelligheid welke de klok slaat:

Het paradigma ‘gezelligheid’ hangt als een atoomklok boven deze tafel. Niemand kwam deze mensen bezoeken met Kerst, maar dat betekent nog niet dat het ongezellig moet worden. Dwangmatige gezelligheid via een tablet van de verpleegster. Is het een ander keurslijf dan het keurslijf waarin we gezellige Dirk zagen? Ik denk het niet, maar ik ben dan ook…wat was het ook alweer?

Dit schilderij geeft het concept van de sneeuwpop in de moeder weer, afkomstig uit mijn bundel ‘Gedichten om te Lezen in het Donker’. De nietsvermoedende lezer zal het in eerste instantie een bizar concept vinden, een sneeuwpop in een baarmoeder. Maar zoals het schilderij laat zien is het gewoon een beeld van de conceptie zelf, en dat is in een bundel over de dood een van de meest effectieve beelden. De ultieme warmte, de baarmoeder, de ultieme kou, de sneeuw. De baarmoeder die in die schilderij als een opgerolde slang is, waar het universum doorheen schijnt, net als in het openingsgedicht van de bundel. Al met al vind ik het heel spannend en uitdagend om beelden te maken bij de beelden uit mijn gedichten.

Het schilderij leverde een boeiende discussie op op facebook. Een Zwitserse vrouw die zich Phoenix Perthro Diana noemt en die ik ken als iemand die met Amanita Muscaria haar ‘autismeprobleem’ aan de kant kreeg – jaja ook in die hoek helpt de waardstoel – enfin, Phoenix wees me erop dat er een oorzaak moet zijn voor kilte in de baarmoeder, en die oorzaak kon ik vrij eenvoudig benoemen: mijn moeder rookte gedurende de hele zwangerschap. Het witte ei op het schilderij zou je dus ook kunnen zien als een wolk rook, en het is een uitstekende verklaring voor sneeuw in de baarmoeder: nicotine triggert namelijk adrenaline en het zogeheten fight or flight mechanisme, en omdat je in de baarmoeder nergens heen kunt kan dat – inderdaad!- ervaren worden als ijzige kou.

Goed, goed, God is een Discjockey

Terug naar de angstcultuur beschaving. Wereldwijd medisch experiment met nieuwe techniek. Artiestjes oproepen om er reclame voor te maken. Die doen dat graag voor een stapeltje bankbiljetten:

Hoe heet dat in technische termen tegenwoordig? Een direct lijntje. Je hebt als overheid een direct lijntje naar de artiesten en naar de sociale media.

Er zijn dan paranoïde figuren (en denk ook aan: obsessie, borderliner, ADHD en schizofrenie) die beweren dat het helemaal niet democratisch is als Nixon een direct lijntje met de telefoonproviders zou hebben gehad in de jaren zeventig waarmee hij de telefoongesprekken van mensen live ging ondertitelen
zoals bijvoorbeeld facebook dat doet onder de flinterdunne drogredenatie van de factchecking.

Nee, de overheid mag de communicatie van de burger niet ondertitelen. Niet in een democratie, en
voorts is gebruik van hersenspoeltechnieken in een echte democratie afdoende reden voor een direct
enkeltje naar het gevang.

Inmiddels is Maxi Jazz overleden. Zo’n 20 jaar te vroeg, maar wie maalt erom? Niet de gezelligerds, die vinden Corona gewoon helemaal niet interessant, zoals ze ook de Tweede Wereldoorlog destijds niet interessant vonden. Nee, wie op de gezelligerds vertrouwt als verslaggevers van de werkelijkheid is in werkelijkheid een serotonineslaafje.

Wanneer zou de wereld eindelijk excuses krijgen voor 1000 jaar serotoninemanipulatie en slavernij?
Mijn kerstboodschap van 2022: let u toch vooral goed op waar u gezellig moet doen, waarde lezer.

Martinus Benders