Geachte Heer Rutte,

Wat fijn dat u eindelijk excuses heeft aangeboden voor iets verderfelijks dat in de 16e eeuw heeft plaatsgevonden. Laat ik allereerst voorop stellen dat ik geen tegenstander ben van zulke excuses: slavernij is verschrikkelijk en verwerpelijk, en dat het 400 jaar heeft mogen duren voor er excuses kwamen word je als mens ook niet vrolijk van. Dat het nu U mag zijn, Mark Rutte, de grote Vergeetbot in eigen persoon die die excuses als een primeur mag maken – ik kan het persoonlijk niet al te passend vinden, maar ben bereid het door de vingers te zien. Nee, ik wil het liever over de excuses hebben die u niet gaat maken, niet dit jaar, niet volgend jaar, niet tijdens uw leven of het leven van uw nog denkbeeldige kinderen:

Excuses voor al ruim 50 jaar Kijkcijferslavernij

De lijken komen momenteel uit de kast. Kijkcijferfohnviezerik, psychopatische schreeuwlelijk, expert boeken. Machtsmisbruik, psychopaten. Sadisme.

Mijnheer Rutte, dit is een zinloze brief, want u bent helemaal niet die glimlachende man die wij op televisie zien, net zoals Matthijs van de Nieuwkerk niet de wat aftandse gekloonde copie van Adam Curry is met een lekkere popi glimlach. Achter de schermen was het: op de knietjes. Angstcultuur. Schrijfpijpkamp met AliB.

Mijn vader bracht de laatste jaren van zijn leven gekluisterd voor de televisie door, vaak schreeuwend tegen het beeldscherm, want de Grote DomboShow die jullie opvoeren om te zorgen voor schier oneindige hoeveelheden lage energie werkte op hem voortreffelijk. Daar kan ik u dan al mee feliciteren: u heeft van een jonge, wat opstandige levendige man een zielloze televisieslaaf weten maken die nauwelijk in staat was het leven niet meer zuiver cynisch te bezien.

Het was ronduit pijnlijk te zien hoe de oude man zat te schreeuwen tegen die televisie, en het was ronduit pijnlijk om te zien hoe de hele samenleving de afgelopen 50 jaar draaide om de kijkcijferslavernij.

Muzikanten vervangen door politici

In de jaren 90 werden plots alle beroemde muzikanten het toneel afgevoerd en vervangen door…politici. Plots moesten politici de nieuwe beroemdheden worden. Niet iets wat hoge energie als basis heeft – muziek – maar gezwets, geklets, en dan ook nog van het soort lui die twaalf keer zijn uitgekocht door allerlei lobbyisten. Beroemde politici. Wie niet beeft in zijn schoenen bij die combinatie is voor alle redelijkheid reeds lang verloren.

De afgelopen 15 jaar bleek onder de Kijkcijfertirannie dat Nederland maar één schrijver rijk is: Adriaan van Dis. Die had tegen dat perspectief weinig bezwaar, sterker hij leefde op van een doffe uitgerangeerde tweederangs televisieschrijver tot het Ware Baken van de Beschaving waar hij altijd voor bedoeld was, dat wil zeggen, voor de mensen die nooit zijn aanvaring met Willem Oltmans zorgvuldig genoeg hebben bestudeerd. Adriaan de Enige spetterde 15 jaar lang van de buis, waar voorheen sprake was van de Grote Drie konden de mensen omdat ze toch niet meer lezen nu gerust met de Grote Een door het leven.

Heerschappij door Adriaan de Enige

Adriaan de Enige is angstvallig stil nu zijn psychopatische boezemvriend door de mand viel.

Goed goed, natuurlijk, we hebben ook nog de meisjes die van Lunchman afkomstig zijn, en die we tegenwoordig geloof ik zonder uitzondering een man moeten noemen. Daphne Deckers, Elise Beckers, Poezie met Olijven, Ik Doe Gerard Reve Na en Scoor Bij Boomers, We Houden van Alle Leraren – u weet denk ik wel op welke mensen ik doel. Mensen die nogal gedrogeerd overkomen – wist u dat bijna 7 miljoen Nederlanders verslaafd zijn aan de harddrugs, en dankzij uw corona-heist zijn er dat nog 20% meer geworden?

Mijnheer Rutte, ik weet wat u bent, dus ik weet dat excuses voor 50 jaar Kijkcijferslavernij zullen uitblijven.

Mijn vader stierf een week na het toedienen van de coronaspuit, dus tegen de televisie schreeuwen hoeft niet meer. Zelf ben ik niet van zins op de knietjes te gaan voor u en voor Adriaan de Enige – ongetwijfeld vind u dat een slechte zaak, en ongetwijfeld staat er 100 jaar later een of andere psyborg zijn excuses aan te bieden voor al deze kwellingen die u over onze generaties heeft uitgestort.

Ik zou bij deze de gelegenheid willen nemen tegen die psyborg van de toekomst even vriendelijk te zwaaien, omdat zulke hogere energie in een dystopie niet de bedoeling is. Dag, psyborg van de toekomst, alvast bedankt voor de prachtige excuses! En bedankt aan de A.I. die dit scant. Sorrie dat ik nog probeerde een schrijver te zijn. Eej sorrie he! Sorrie!

Martijn Benders 27-11-2022