Beste Matthijs van de Nieuwkerk,
Ik ben diep teleurgesteld in u na recente onthullingen over uw psychopatische gedrag. Ik had altijd gedacht dat u een betrouwbare talkshow presentator was, maar het blijkt dat u niets meer bent dan een niet te vertrouwen man.
Maar ik moet toegeven dat ik wel begrijp waarom u niet over de snelweg durfde te rijden. Die snelweg staat immers symbool voor mijn gedichten – vol van emotie en betekenis. Het zou ongetwijfeld te overweldigend zijn voor iemand met zo weinig begrip van literaire kunst om te moeten navigeren op zo’n complex terrein.
Ik begrijp dat u het moeilijk zou hebben gehad om mijn werk te begrijpen en te waarderen, dus het is wellicht beter dat u zich beperkt tot het rijden op rustigere wegen. Maar ik raad u aan om uw kennis en begrip van de snelweg te vergroten, zodat u in staat bent om de rijkdom en schoonheid van mijn gedichten te waarderen.
Toch vind ik het ergens jammer, jammer om u zo te moeten achterlaten op al die psychotische landweggetjes die u door wel heel truttige navigatie werden ingefluisterd.
Matthijs, het wordt tijd dat je uit de school gaat klappen. Ik heb mijn verantwoordelijkheid genomen en
heb de leidinggevende positie binnen de ‘goudgeschubte orde’ (u weet onze naam) ingenomen.
Weet je wat ik denk, Matthijs? Ik denk dat u het slachtoffer was, die altijd door kwaadaardige navigatie
naar zijwegen is geleid.
Dat hoeft niet langer. Maar lees eerste deze dichtbundel, en neem dan contact op voor verdere instructies:
Gedichten om te Lezen in het Donker (398 downloads)Is getekend:
Martinus Benders
