Beste Thierry,
Ik was verbaasd toen ik hoorde dat je recent excuses had aangeboden voor onze geschiedenis met slavernij. Ik moet zeggen, dat was een behoorlijk edelmoedige daad van je. Maar toen ik terugdacht aan onze laatste interactie, vroeg ik me af of je misschien ook excuses zou aanbieden voor het feit dat je mijn dichtbundel niet hebt gelezen.
Ik weet dat het misschien niet zo’n grote deal lijkt in vergelijking met onze collectieve schuld voor het onderdrukken en uitbuiten van mensen van andere rassen. Maar toch, ik had gehoopt dat je, als iemand die zichzelf als een liefhebber van de kunsten presenteert, de tijd zou nemen om mijn werk te lezen en te waarderen. Misschien had ik meer moeten doen om je aandacht te trekken, zoals een gedicht schrijven over hoe je vrijheid verdedigt, of een episch gedicht over hoe je ons land redt van de overheersing van anderen. Maar nee, ik denk dat het gewoon aan jou ligt, Thierry.
Of misschien ben je gewoon te druk bezig met politiek en het oplossen van problemen om tijd te maken voor de poëzie van onze landgenoten. Ik begrijp het wel, het is immoreel om je carrière als politicus op te geven voor het lezen van gedichten. Maar toch, ik had gehoopt dat je tenminste een uitzondering zou maken voor mijn werk. Misschien als je niets anders te doen hebt, of als je gewoon even wilt ontspannen met iets anders dan politiek.
En laten we het ook even hebben over de geur van harde, nuchtere inkt. Ik weet dat je graag aan lavendelzakjes ruikt, maar dat betekent niet dat je niet ook van de geur van harde, nuchtere inkt kunt genieten. Ik had gehoopt dat je, als iemand die zichzelf presenteert als iemand die openstaat voor nieuwe ervaringen, de moeite zou nemen om mijn gedichten te lezen en te waarderen, zelfs als ze niet zo fris ruiken als een zakje lavendel.
En wat betreft het citeren van mijn vriend Menno Wigman, dat was niet mijn schuld. Ik was altijd de dichter van de vrijheid, de stem van de mensen die zich niet gehoord voelen. Ik had gehoopt dat je zoveel Menno Wigman mocht citeren als je gewoon wilde, in een vrije, open samenleving, dat er dankbaarheid zou opklinken over de weerklank van de poezie van Mijnheer Wigman, die mij in de caravan kwam bezoeken helemaal uit Amsterdam, Thierry, nee niet om mijn hand te kussen, dat was Thies.
Thierry, ik ga deze brief weer afsluiten. Ik heb ook wat schilderijtjes van je gemaakt samen met Nick Cave,
is dat wat voor op het kantoor van die partij van je? Oh ja, je kunt mijn dichtbundel gratis downloaden en lezen, maar dat durf je denk ik niet, ik ben Menno niet en zeker geen lavendelzakje.
[download id=”10717″]
Groetjes van je toegenegen vriend,
Martinus Benders