(Hoe heet ie ook alweer? Die leraar… even tussen neus en lippen door een gesloten brief aan schrijven. Want dat gedoe met die leraartjes die allemaal open brieven aan elkaar schrijven en nooit ook maar een antwoord op elkaar, open brieven, wat een gelul. Ik moet even gaan spieken hoe die gast heet. Bart van der Pligt had er nog les van geloof ik. L.H.Wiener, nu weet ik het weer. Leraar Engels, vreemde eend in de bijt. Wordt door het bataljon leraren Nederlands hooguit fronsend getolereerd.

Hee Wiener!

Die andere oude schoolmeester met die sokpop, Evi Aarens(1), die even overtypte vandaag wat Benders tien jaar geleden allemaal wel niet schreef over de Turing, maar dan als samengevat door iemand met een permanente kluchtlulkokervisie. Evi, hahaha. Een leuk raadspelletje, behalve dan dat de naam van de oude schoolfrik raden geen zoden aan de dijk zet, noch in ontkennende noch in bekennende zin. Het is namelijk helemaal geen raadspelletje maar een manipulatieve psychopaat met een trauma. Sinterklaas, Ali B, Academici met friemelgebakjes in het bejaardenhuis. Raarrrrrr. Maar dat maakt niet uit Wiener, daar val jij net buiten, hoewel je natuurlijk ook naar het lichtje in de lerarenkamer kijkt om te zien op wie je mag reageren, net zoals je afgelopen jaren op een kaartje keek waar je van de meesters op vakantie mocht.

En nu dan dat gewaagde briefje aan Grunberg. De polemiek, het lievelingsmedium van de schoolmeesters. Scherp! Scherp pennetje! Maar Grunberg gaat er niet op reageren, die ‘open brief’ van je.

Niet omdat hij weet dat sinds mijn Piranhaboek de polemiek morsdood is. Welnee. Grunberg reageert niet op jou omdat hij in een heel ander land woont, een land waar je niet in twee klikken alles hebt gelezen. Grunberg reageert niet omdat hij in tegenstelling tot jou met de betaalde baan een – nee, geen broodschrijver, een echte broodjesschrijver is.

Belegde broodjes. Belegde boeken. Ken je Ivo Kievenaar, Wiener? Grunberg schijnt ooit een goed boek te hebben geschreven. Een geslaagd broodje is een gelaagd broodje. Maar wat wou ik nou eigenlijk zeggen in deze gesloten brief? O ja, over dat de normalokramp in de literatuur begon…met Gogol. En raad eens wiens favoriete schrijver dat is? Enfin ik schrijf dit allemaal volkomen achteloos in een dood momentje in de dag, een momentje dat ik even moet ontspannen en daar zijn Nederlandse broodjesschrijvers altijd leuk voor. Een leraar Engels. Ik heb moeite er geloof aan te hechten. Bart verzekerde me dat u goed orde kon houden en dat u dat altijd op uw klein zeilbootje zit oefenen in de zomer.

Ik ga nu harssoorten zoeken op internet. Wat seint het rode lampje over me?

Je toegenegen volger,

Martinus

(Maar waarom plaatst je je dingetjes bij Peppelenpl…?)

(Een) : Ik heb hier een woord voor verzonnen: de sokpoppengestapo