Wisten jullie dat de reden dat er opiaatachtige stoffen in melk zitten te maken heeft met het forceren van een moeder-kalf binding in de natuur?

Het is een opioïde peptide: Casomorphin. Casomorphin, een opioïde peptide uit melk (caseïne), is een histamine vrijmaker en is sterk neurotoxisch. Een te hoge histamine concentratie wordt o.a. in verband gebracht met de neiging tot rituele handelingen, dwangmatig handelen en herhalingsgedrag. De gunstige psychologische effecten van ‘bepaalde vastenkuren’ (kuren met bijvoorbeeld een week groenten en groentesappen) zijn daardoor deels te verklaren door een vermindering van opioïde peptiden.

Je zegt: ‘reden’ maar in de natuur bestaat zoiets als ‘een reden’ natuurlijk niet. Maar wij consumeren dus dagelijks een behoorlijke hoeveelheid opiaten die verstopt zitten in melk en tarwe.

De ‘oorlog tegen drugs’ was altijd al voornamelijk een oorlog tegen de concurrentie. Het hele systeem plakt van de drugs aan elkaar, en het zijn die ‘alternatieve drugs’ die gewoon beter zijn dan de systeemdrugs die voor het systeem een ‘probleem’ vormden.

Exorfinen in tarwe en kaas misleiden niet alleen je endorfinesysteem, ze verstoren ook nog eens de werking van insuline, stresshormonen en het immuunsysteem.

Herstellen van je endorfinesysteem vereist het stoppen met het tapijtbombardement van exorfines in je voeding. Lastig? Klopt, je krijgt zelfs met een behoorlijke heftige afkick te maken. Maar je krijgt er ook heel veel voor terug: een lichaam dat weer voelt waar de problemen zitten.

Het is een van de eerste lessen op het Toltekenpad: lessen over voeding. Spaarzaamheid, eten wat je nodig hebt, communiceren met de dieren en plantenwereld. Alles als een gelijke behandelen – zelfs planten en stenen hebben net zoveel rechten als jij. Dat is een wereldvisie die wezenlijk diametraal tegenover de westerse roofpiramidevisie staat, waarin de mens ‘de beheerder’ van de natuur wist worden en zich overal superieur aan waant en het enige is met ‘rechten’. Miljoenen en miljoenen dieren worden dagelijks achteloos vernietigd wegens een griepje, en op televisie gaat het gehuichel door over onrecht uit een ver verleden. De normaloverkramping.

Dat ik op mijn 50e nog besloot paddenstoelenjager te worden ziet er voor normalos een beetje gek uit. Maar een betere training voor de eerste aandacht is bijna niet denkbaar: juist voor het jagen op paddenstoelen moet je erg scherpe zintuigen hebben.

Ik wou dat ik eerder had geweten dat een verstoord endorfinesysteem ook een enorme invloed op je waarneming heeft, en daarom schrijf ik dit stuk. In tegenstelling tot wat de psyborgs denken is de magie niet te vinden in de tweede aandacht, in de gedachtenwereld of de fantasie. Daar zoekt de psyborg het, in de conceptjes, in de alles oplossende verklaring. Maar daar zit helemaal de echte magie niet. Die zit juist in je eerste aandacht, en juist die aandacht raakte in onze moderne maatschappij zwaar beschadigd.

Het herstellen van de eerste aandacht is dus de meest wezenlijke stap die je kunt nemen. Dat betekent: eindeloos je zintuigen beginnen trainen en – ontdekken! Want pas tot je aan den lijve ervaart dat jouw zintuigen helemaal niet onder hoeven doen voor die van de dieren – pas als je dat letterlijk voelt, dan ben je werkelijk ergens, maar loop je ook al in een volstrekt nieuwe wereld rond die niet te vergelijken is met de oude. (1)

Een van mijn gedachtes afgelopen week was dat het ‘geheim’ eigenlijk is dat het net zoveel moeite kost een ‘normalo’ te worden (of blijven) dan het zou zijn van jezelf een krijger te maken. Het is allemaal alleen maar een keuze. Zoals Anaam het zegt in deze video: jij stopt al je energie in het niet-veranderen.

(Een): Dat de mens slechts 10% van zijn hersencapaciteit benut betekent in de realiteit dat ze ook maar 10% van de capaciteit van hun zintuigen benutten, maar in werkelijkheid is dat een nog veel kleiner percentage. Denk maar eens na over waar jij op ‘school’ je zintuigen leerde kennen en gebruiken. Nergens! Nooit! Je gaat door het leven in een verkramping, met gehandicapte zintuigen. En dat heeft niets met die zintuigen zelf van doen – die doen niet onder voor de zintuigen van dieren, want wij zijn net zo goed dieren. De reden dat onze zintuigen zo gemankeerd zijn is dat ze zo – zijn gemaakt.