Het verhaal van onze barre tocht over liefst 16 landgrenzen zonder de juiste papiertjes om mijn dochter te kunnen zien bewaar ik voor een andere gelegenheid, lieve lezer, in mijn bundel trof je al hele kleine fragmenten van die reis aan. En waar de bundel begon in oranje, eindigde hij in een wel heel bijzondere oranjesoort: dit topaasvennetje kwam gister op ons pad toen we naar de Toren der Vergiffenis klommen, een klein klooster dat in de 11e eeuw door een excentrieke Griekse monnik op een heel onherbergzame plek werd gebouwd.
Dat de kleur ‘topaas’ heet weet ik dankzij een kleurenwijzer.
En met de manifestatie van deze edelsteen besluit dan deze queeste misschien, lieve lezer. Mijn volgende bundel gaat Gedichten om te lezen in het donker heten, wellicht toepasselijk bij dit neongeweld van de natuur, en wellicht gaat u ontdekken dat de dichter in kwestie niets dan de amethyst deceiver zelve is.
Wie genoeg met psilocybine experimenteerde weet dat je regelmatig kleuren ziet die weliswaar aan een woord gekoppeld zijn, maar die je eigenlijk als je eerlijk bent nooit eerder zag. En zou ik het je tevoren gevraagd hebben, je zou niet hebben geweten dat deze kleur topaas heet. Er bestaat een Wild Westen aan onbekende kleur, en een Wijs Oosten aan vergeten taal. En als het mij ook maar een moment lukte beide dichter bij elkaar te brengen, nou dan, lieve lezer, zie ik mijn missie als geslaagd.
Als jij dat ook vindt noop ik je om een mensenjaar later (geen kabouter of reuzenjaar) eens te kijken hoe het met de sterren staat.
Martinus Benders, Kayakoy, 08-01-2022
Mission complete!
