Gwennie de Bergh doet alsof ze de partner van Brouwers was – 35 jaar jonger en zelfbenoemd aanbidster. Het mag natuurlijk, maar om nou dit aan te grijpen om meteen met een collega te beginnen flirten. Maar of het nou mag of niet, voor Brouwers met zelf pedofiele ervaringen is het wel ietwat een herhalingsoefening. Let vooral op hoe giftig de hoogleraren elkaar indekken zodra ter sprake komt hoe zij aan hun wichelroedekennis over wie er prijzen ‘nodig’ zouden hebben weten komen. Zie je hoe zo’n persoon na de dood een extensie blijkt van het systeem waar hij zogenaamd tegen vocht? Je bent nog niet weg of ze papt met de ‘hoogleraar’ aan die je de belangrijkste prijs ontzegde. Is er dan niemand die sowieso de mening koestert dat je als je een rol wilt spelen in het onderwijs je niet met je studieobjecten dient slapen, zelfs als de man in kwestie al veel te oud is voor seks ondertussen? Ook hier weer de corrupte insteek: je mag best fan zijn van zo’n labiele oude man, en dat je af en toe gebakjes gaat brengen is geen enkel probleem. Maar na de dood plots de weduwe van?

In Brouwers heb ik nooit veel rebel kunnen ontwaren. Hij was een goed deel van zijn leven een soldaat. Eierkoeken en volgerookte asbakken. Kabeltruien en kermishorloges. Een polderaar en geen briljant schrijver, maar af en toe kon ie wel leuk uit de hoek komen. De jezusrol die hij zichzelf toebedeelde werkt op bemiddelaartjes als stroop op vliegen. Maar voor mij was Brouwers precies hetgeen dat ik nooit zou willen worden. Ik zou een hartverzakking krijgen als er in mijn oeuvre drie boeken over Henk Spaan gingen.

Niet de prijs der Nederlandse Letteren uit principe weigeren maar uit een kruideniersargument dat het te laag zou zijn. Dan had je maar eigenaar van de botsautootjes moeten worden, Brouwers!

Over pakkensmaak gesproken. Over een tijdje begin ik een nieuw televisieprogramma. De naam is nu nog geheim, ‘Pim Fortuyn was een Pleb’ gaat hem niet worden (Ja dat vind ik wel brrrrr die pakkensmaak, die vreselijke clowndassen, wat is dat toch met…Nederlanders? Die schoothondjes! Hou op man! en ‘Natte Eierkoeken en Poepbruine Communistenpakken’ reserveer ik voor een bepaalde biografie. Nee, de naam van het nieuwe programma onthul ik binnenkort!

Bovenstaande gaat over dit artikel, de ingezonden brief in de Volkskrant van Alle Lanse en de reactie daarop van deze ‘weduwe’.

Ondertussen komt Arnon Grunberg even melden dat ie niet zo onder de indruk is van de polemische gave van Brouwers. Dat doet ie uiteraard zodra Brouwers de laatste adem uitblies, want tijdens het leven was er geen vuiltje aan de lucht. Peppelenpleppie in de jury van de PC Hooftprijs, Arnon mag in zijn handjes klappen. En dat doet hij ook met alle plezier.

En dan te bedenken dat een van de weinige sympathiek-kordate mensen in de literaire wereld – Ivo Kievenaar – me liet weten dat ooit, ooit ik de PC Hooft zou gaan krijgen. Het is nog een heel verre verwant van Veronique (PC Hooft dan), maar ik weet niet of ik die prijs nog wel zou peppelentrekken met zo’n jurygeschiedenis. Je kunt iets ook dusdanig verkontclownen dat mensen het liever niet meer voor de kiezen krijgen. Ik ben dat punt eigenlijk al gepasseerd – dus ik bedankt alvast bij deze. Hoor je me, Buelens? Benders heeft de prijs niet nodig.

Ik vond maar een enkele foto van Brouwers met een das en dat was weer eens een afgrijselijke, maar op deze jeugdfoto draagt hij nog een aardig vlinderdasje. En daarmee zou je zo’n man dan uiteindelijk willen herinneren.