Als je in Nederland succes wilt hebben moet je je opofferingsgezind gedragen ten opzichte van wat op een kaart getrokken lijntjes, en je moet het narratief van de bezetter overheid, die momenteel bezig is Met ronselen, omdat de plannetjes zeggen dat Rusland niet mag winnen, en daarvoor mogen jij en Douwe Bob straks opdraaien. Behalve dan dat Douwe, als het erop aankomt, met die vuist liever het achterwerk van een of andere opper-neoconlinkse gaat plezieren.
Op het communistische kanaal LeftLaser sprak gisteren iemand over onze echte bestuurders, de mensen van de veiligheidsdienst. Naast de leuke nieuwe serie ‘De Joodse Raad’, waarin de boodschap wordt gebracht dat het toch echt onvermijdelijk was om gezagsgetrouw te zijn (en de opstandigen elders in het land worden verzwegen, want ach, dat is toch geen Amsterdam?), bleek dat de gezagsgetrouwe mannetjes na de oorlog druk bezig waren met het dertig jaar lang schaduwen van slachtoffers die uit de vernietigingskampen terugkeerden. De boodschap van die serie is natuurlijk dat onze gezagsgetrouwheid de enige mogelijkheid was. Dat er in Enschede heel andere dingen gebeurden die laten zien dat dit onzin is, laat je natuurlijk weg (een kenmerk van die ‘Cultuur van het Licht’); dat past niet bij de boodschap. En dat na de oorlog de gezagsgetrouwe gegoede families gewoon aan de macht bleven zonder met de ogen te knipperen, zou dat een verklaring zijn voor het op een voetstuk plaatsen van Lucebert?
Gelukkig hebben we nu Frans Timmermans en zijn ‘Cultuur van het Licht’. Deze neoconrelie met de juiste ‘linkse’ boodschap (‘Iedereen mag meedoen, behalve de rest’) zag deze week de linkse predikers pleiten voor meer en nieuwe munitiefabrieken in het land. Het is een vorm van ‘links’ die steeds onwerkelijker aandoet – de aan de bekende vergadertafel verzonnen toneelstukjes waarmee men morele verontwaardiging verspreidt, zijn er bijna een goed antigif voor.
Niet iedereen is onder de indruk van de ‘Cultuur van het Licht’ van meneer Timmermans. Maar voor je het weet, word je dan meteen bestempeld als iemand die de Cultuur van de Dood verspreidt. Ja, ziekte is de voornaamste marketingtraditie van de massareligie.
Hoe kon het christendom zich zo snel verspreiden over heel Europa in de 13e en 14e eeuw? Een mysterieuze ziekte, Sint Anthony’s vuur, leidde ertoe dat door heel Europa speciale ziekenhuizen werden opgericht, die helemaal blauw waren geverfd, blauw met een rood kruis. Die ziekenhuizen fungeerden als plekken waar mensen het blauw is betrouwbaar dat we in de politiek nu nog steeds als een pakkenziekte zien manifesteren zijn oorsprong heeft.
Als je mensen in een absurde theorie wilt laten geloven, dan moet angst je handelswaar zijn. En in niets zit meer angst dan in ziekte, een andere reden dat ziekte zo’n populair narratief hulpmiddel is. Wanneer Europeanen met een schip een primitieve stam gewelddadig hadden uitgemoord, was het voor het thuisfront natuurlijk altijd de mysterieuze ziekte die als excuus diende: deze inheemse volkeren waren niet bestand tegen de verderfelijke virussen die wij beschaafden met ons meebrachten.
Dat die beschaving misschien zelf het virus is – die gedachte is ons modernen wat te Nietzscheaans.
Wisten jullie dat er naar schatting 4 tot 5 miljoen schimmelsoorten bestaan op deze planeet en dat de wetenschap daar maar 2% van in kaart wist te brengen met namen? Daar moet je in het licht van wat ik gisteren schreef eens over nadenken. Twee procent! De wetenschap weet eigenlijk nog nauwelijks iets, maar toch gedragen ze zich vaak alsof ze de waarheid in pacht hebben, net zoals de religies dat eerder deden. Dat moet wel lekker voelen, zo’n vertoon van persoonlijke almacht – je vergeet er nogal eens snel door dat de persoon in kwestie van zijn levensdagen nog nooit een minuut in een lab stond maar zijn hele leven al met papiertjes schuift.
Verder over het ‘gist van gisteren’
De Latijnse naam “Saccharomyces cerevisiae” vertaalt naar “suikergist van bier.” Laten we dit verder ontleden:
Saccharomyces: Afgeleid van de Griekse woorden “sakcharon” (σάκχαρον) wat “suiker” betekent, en “mykes” (μύκης) wat “schimmel” of “mold” betekent. Dus “Saccharomyces” betekent in essentie “suikerschimmel,” wat de capaciteit van de gist weerspiegelt om suikers te fermenteren tot alcohol en koolstofdioxide.
cerevisiae: Komt van het Latijnse woord “cerevisia,” wat “van bier” of “voor bier” betekent. Dit deel van de naam benadrukt de langdurige associatie van de gist met het brouwen.
Daarom identificeert de volledige naam Saccharomyces cerevisiae het als een suikerfermenterende schimmel die wordt gebruikt in het brouwproces van bier, wat de primaire rol in het fermentatieproces dat alcohol uit suikers produceert, benadrukt.
Een interessant feit: volgens Japans onderzoek heeft deze schimmel, die een soort groepsidentiteit lijkt hebben, de mogelijkheid om zich via de lucht (en via insecten) te verspreiden.
Bijna een goed excuus om weer een angstverhaal te verspreiden – nee, blijf vooral brood eten; mijn bedoeling is niet om iemand te bekeren. Maar realiseer je wel dat je je hiermee overgeeft aan de beschaving zoals we die tot nu toe kennen.
Martinus 27-03-2024