Nu we het toch over Rollins hadden….
Dat het de Amerikanen waren die de nazi’s hebben gefinancieerd hoor je eigenlijk veel te weinig. De Fordjes, de Bushjes, jaja de grootvader van Bush was bij de financiering betrokken. En toen het Europese project was mislukt heeft men middels operatie Paperclip zoveel mogelijk bruikbare nazi’s overgeheveld naar de US en Canada.
Daarom heb ik niet zoveel op met mensen die als een kip zonder kop achter Amerika aan lopen, want dat land is toch echt de grootste genocidefabriek op aarde. Maar ons ‘neoconlinks’ heeft daar een andere mening over: die zijn helemaal als Neoconbono hier, drie miljoen doden in Irak? Maakt dat iets uit? Ik heb een brievenbusfirma in Amsterdam, genieten geblazen! Sorry sorry sorry voor driehonderd jaar geleden!
Ik hoefde gelukkig geen moeite doen om hem deze zomer op de begrafenis van Sinead O Connor te ontlopen, want Bono mengt zich natuurlijk niet onder het volk. Rollin’s The Man Who Didnt Kill Bono is een klassieker van deze echte grootvader van het Spoken Word – hoor je ze nauwelijks over, die makertjes van tegenwoordig. Het stond vroeger op Youtube, maar het is er af gecancelt geloof ik. Spoken Word is niet meer wat het is geweest. We moeten het doen met wat gezellig gemompel:
Laten werd onder de invloed van de Neoconbono’s’ haten iets wat uit den boze was. Je staat lachend te poseren als makertje langs een kunstschilder met een hele mooie ranch. Alles inclusief, iedereen mag meedoen. Behalve de hatertjes, die moeten gesmoord worden en gecancelt. Mooie ranch, George.
Drie miljoen wat? YES WE CAN!
Iemand vroeg gister op threads wat het moeilijkste aan het schrijverschap zou zijn. Op mijn antwoord ‘omgaan met de censuur’ weerklonk enkel stilte – in het script dat deze mensen volgen leven wij helemaal niet in een samenleving waar censuur bestaat.
De censuur bestaat niet, de drie miljoen doden bestaan niet, het zijn een soort moderne varianten op de holocaustontkenner. Ze kunnen alles en iedereen bombarderen zonder dat daarvoor een oorlog nodig is en dat is geen kolonialisme, welnee, dat is gewoon hoe het allemaal hoort.
Sunday Bloody Sunday klonk het vroeger op feestjes die ik als veertienjarig mannetje attendeerde. Die moordpartij had wat meer behapbare proporties, en bestond voor neoconbono dus wel, dat waren onze jongens.
Het is gek, maar nu ik me zo in mastering aan het bekwamen ben hoor ik steeds beter dat dingen uit de 80’er jaren vaak hits werden zonder dat de mastering eigenlijk bijzonder goed was, dit nummer Sunday Bloody Sunday bijvoorbeeld. Op Youtube is het echt niet aan te horen:
Op Spotify staat de echte mastering, maar ook daar hoor je van alles wat niet goed ging:
https://open.spotify.com/embed/track/6qa36OkEeQqGaWlOcpjlGD?utm_source=generator
* Het geheim van de track zit in de combinatie van zanglijn en drum en tekst. Vooral dat ‘How long must we sing this song’ is effectief
* Die drum begint goed maar krijgt later wel erg veel bleed
* Die gitaar, zo dun zou je die tegenwoordig niet kunnen verkopen.
* De stem, ook veel en veel te dun.
En dan heb je nog het koortje, en een staccato viool. Nee, het is eigenlijk niet om aan te horen. Onbegrijpelijk dat je met dit kattengejank zo kon scoren, destijds. Het doet echt pijn aan je oren. Toch heeft de compositie een onmiskenbare kwaliteit. Het is gewoon de mastering die bar slecht is. Zou dat uit de studio afkomstig zijn geweest waar Rollins hierboven zo op afgeeft? Black Flag klinkt in elk geval in mastering termen stukken beter.
Maar, maar…waarom is dat ons destijds nooit opgevallen? Alles klonk prima, en alles klonk zoals het hoorde. Bono heeft het recht zichzelf te verdedigen! Zo riepen wij destijds in koor.
Tegenwoordig denken we daar anders over. Tegenwoordig hebben onze oren juist het recht om zichzelf te verdedigen. Daarom draaien we nauwelijk nog moderne muziek – the ‘loudness wars’ is slechte mastering van een weer ander kaliber.
Was dat toen ook maar de norm geweest, denk je dan. Niet dat ze dan Israel naar de ranch van Bush zouden hebben verhuisd – de sponsor draait immers op voor de gevolgen – maar zo ‘ver’ kijkt of denkt onze verlichte bevolking van scriptvolgers niet. Heeft het menselijk hart ook het recht zichzelf te verdedigen? Tegen een genadeloze oorlogsmachine, misschien?
Martijn Benders, 20-02-2024
