Een tijdje lang waren literaire stromingen passe, tot twee leraren maatschappijleer uit Nijmegen vijftien jaar geleden de literaire stroming Woke met een Scheutje Jezus begonnen, die door middel van fanatieke zelfbenoeming tot besturen en jury’s inmiddels al menig Woke bundel met een Scheutje Jezus een aardig prijsje wist toeschuiven, zeker als er ook sprake was van een gymnasiale uitstraling met wat potjeslatijn.
Deze beweging heeft inmiddels de hele literatuur weten opslorpen. De hele literatuur? Nee, een klein dorpje weet nog hardnekkig weerstand te bieden tegen de Hoge Heren en hun wereldverbeterende visie.
Een literaire beweging moet een proeve doen, zo hoort het, zelfs als die beweging niet uit schrijvers bestaat maar uit ambtenaren die graag hun eigen vakgebied willen promoten. Zo’n proeve kan dan bestaan uit een ‘polemiek’, waarin de eigen stilistische superioriteit ten opzichte van de tegenstander wordt gedemonstreerd. Oorspronkelijk was de definitie ‘een pennenstrijd tussen twee begaafde schrijvers’ maar in Nederland is een schoolmeester en een sokpop ook al heel wat.
Dera geeft het echter na 2 afleveringen al op. Verstandig van Schoolmeester Dera, want deze figuur kon hij duidelijk niet de baas. In de oude literatuur had dit ‘een afgang’ geheten, in de nieuwe Woke met Jezus versie is dit een glansrijke overwinning!
Jeroen Dera stopt met polemiek
Maar: Bas Jongenelen was dit zeker niet.
