Och, weet u, Mijnheer Dera, ik denk persoonlijk dat Dhr Oosterhuis (De Grote Poezieprijs, Poezie op School) minzaam zal glimlachen na deze bekentenis dat u ooit rebels met een ongestreken broek op uw communie bent verschenen. Maar vertel eens, waarom krijg ik van uw leermeester geen antwoord op mijn vraag? Het is toch echt een heel eenvoudige vraag: waarom zijn jullie zo geobsedeerd met mijn spelling, maar plaatsen jullie je stukken bij Marc van Oostendorp die de ene spelfout na de andere mag maken in jullie eigen blad? Wat is precies de logica? Uw leermeester doet het voorkomen dat ik een soort ‘stalker’ zou zijn omdat ik hem in 15 jaar tijd welgeteld 1 mailtje en 1 chatberichtje stuurde, een mailberichtje dat hij letterlijk citeert. Maar de waarheid is dat u, zijn vazal, mij ooit lastig begon te vallen op facebook omdat ik in zo’n facebook chatvenster een DT fout gemaakt zou hebben. Ik dacht, verhip, wat krijgen we nu? Word ik net als in het boek van Witold Gombrovicz als volwassen schrijver terug de schoolbankjes in getrokken? Waarom meent deze figuur dat hij een spelfout op facebook dient verbeteren?
En u mag best van me weten, toen ik zag dat Joosten & Dera de absolute spelfoutkampioen Marc van Oostendorp inhuurden als docent – dat mij toen de schellen van de ogen vielen. Er gelden schijnbaar voor de leraren andere normen dan voor de schrijvers. Precies de dystopie dus waar mijn boek over handelt. Want de leidraad is hier geen spelling of onderwijs, welnee. Leidraad is het evangelie. Daarom heeft u recent toen u voor de zoveelste keer in de Campertprijsjury zat opnieuw aan Mischa Andriessen, met zijn bijbels goede bundel vol potjeslatijn die vreemd genoeg enkel binnen uw netwerkje waardering weet oogsten – het leitmotiv is evangelisch, en daarom krijg ik (dat noemen ze gaslighting in Woke kringen, wel een beetje beter je best doen die kringen te emuleren) – daarom krijg ik nooit antwoord op mijn toch eenvoudige vraag. De groeten aan Here Jezus!
Dit is een reactie geplaatst op Neerlandistiek
