Ik heb nu al 2 keer meegemaakt dat een afwijzing van iemand bij de kaneelfabriek resulteerde in een negatieve recensie van de afgewezene over mijn werk. De ene was de recensie van mijn vertaling van Clinton du Plessis door iemand van Brabant Literair die kort tevoren een paar keer heel hard had aangedrongen op publicatie van gedichten van haar hand in de Honingzaag welke niet in de smaak vielen, en dan natuurllijk Meander waar je achter de schermen een verzoek van Meanderist van het eerste uur Hans Franse, een van het duo boomers dat de site aanstuurt ontvangt met verzoek tot publicatie van een typisch boomer-wijntjeszuip boek over Italie. Ik heb toen verzocht of hij niet in plaats daarvan een boek over de Ayahuasca-sessies in Italie kon schrijven, en wat volgde was wat Ruud Poppelaars dan een ‘hetze’ noemde, maar wat feitelijk gewoon ressentiment is van de afgewezenen. Beetje sneu allemaal, maar dat is de Nederlandse letterenscene sowieso. Ik heb het aan mezelf te danken, want wie gaat er nu bij die beerput Meander recenseren – kun je het slachtoffer zijn van je eigen gevoel voor humor?
Dat hele ‘kijk mij eens wijntjes zuipen in den verre’ idee van boomersucces wat je dan de thuisbasis moet inwrijven is een script, en je hoeft maar een programma als ‘Ik Vertrek’ te kijken om je te verbazen over de voorspelbaarheid van 99.9% van de mensen – allemaal een bed en breakfast openen als droompje, allemaal dezelfde afscheidsfeestjes…brrr. Mensen volgen een script, en menen daarmee een ‘droom’ na te jagen. Maar het is helemaal geen echte droom, het is allemaal copy paste. Net als de boeken die ze als visitekaartje schrijven, copy paste, copy paste.
Wil je iets anders dan moet je eerst je vijand kennen. En die vijand, dat is je eigen fantasie. Lees mijn boek erover
en begin je te wapenen voor een lange strijd, behalve als je ooit een bed en breakfast wilt openen in Frankrijk.
