Paul Snoek is een communistisch dichter die een vroegtijdige dood mocht genieten, een eer die meer communistische kunstenaars en schrijvers ten dele mocht vallen in ons Vrije Westen. Ik schrijf over hem in zowel ‘Gedichten om te Lezen in het Donker’ alsook ‘De Eeuwige Ontgroening’, waarin ik zijn dood en zijn vreemde literaire ontvangst onderzoek.
Ik heb zijn verzamelde werk en Paul Snoek had vast nooit verwacht dat hij ooit nog eens in een punknummer zou belanden, de vertaling die ik van het gedicht maakte, altans.
Pumpernickel
The mountains smell of sour bread.
At ground level, the mountains smell of bread
I breathe like a wooden woodsman
and blow blue flour out of my eyes.
I knead a certain dough in my belly
and climb over screaming gravel rivers
clogged by the damaged marrow fishes
I even hear an ant contest here.
I feel no love in the body earth.
I feel many kettles boiling boulders,
they squeeze my hands into clay of regret,
a gnawing hunger, hours deep within me.
Het kunstwerk maakte ik met Dalle3, Photoshop en Leonardo. Dat zijn doorgaans de 3 design tools nu
die ik voor bijna alles gebruik.
Het werkt wonderwel goed als punknummer, vind ik. Omdat ikzelf de mastering doe kan ik opletten dat het een beetje rauw blijft klinken en niet alsof er een hele lading glue over het nummer is gelegd.
The Stoss is maar een eigenaardig gezelschap. Bovenstaand nummer, bijvoorbeeld, is dat poezie?
Ik vind eigenlijk van wel.
Op deze speel ik een butterfly piano mee (en nog meer, en ook de mastering, etc etc)