Thierry Baudet, een intelligente dandy die rijkdom vergaart met maaltijdboxen, is waarschijnlijk al lang miljonair. Dit is echter niet voldoende voor hem. Als klassieke dandy en een van de weinige leden van de Tweede Kamer die daadwerkelijk in staat is tot debatteren, wordt hij echter niet altijd gewaardeerd in tijden van crisis. Nederlanders hebben in zulke perioden vaak liever iemand als Wilders, een figuur die meer als schuurpapier aanvoelt, dan een wijn drinkende, sigaar rokende kakker-dandy.
Persoonlijk vind ik het zogenaamde ‘normaal-rechts’ veel gevaarlijker en meer lijkend op het klassieke nationaalsocialisme, terwijl Baudet meer weg heeft van de oude adel en de feodale logica die daaraan vastkleeft. Hij is een soort Lord Byron van de maaltijdboxen. Ik waardeer Left Laser omdat het een manifestatie van ‘links’ is die niet is goedgekeurd en geplaatst door neoconservatieven.
Hoewel ik geen communist ben, herken ik mensen die niet gestuurd worden door neoconservatieve persbureaus.
Het idee dat je niet met Thierry mag praten omdat je dan ‘zelf een fascist’ zou zijn, is een typisch voorbeeld van hersenspoeling. Wat een onzin; je mag met iedereen praten. Ik waardeer Thierry voor zijn strijd tegen de corona-onzin en zijn pacifisme in de afschuwelijke neocon-oorlogen. Dit betekent echter niet dat ik het met al zijn politieke standpunten eens ben.
Neem nu Artikel 120. Volgens Thierry zou dit artikel betekenen dat de Tweede Kamer de grondwet niet kan overtreden omdat het het hoogste wetgevende orgaan is dat niet door de rechter getoetst mag worden. Dit is echter een misvatting. Dat de grondwet een regel bevat die zegt dat de rechter de Tweede Kamer niet mag toetsen, betekent niet dat deze de grondwet niet kan overtreden. Het betekent alleen dat die overtredingen niet door de Nederlandse rechter getoetst kunnen worden.
Deze wet, die inderdaad feodaal aanvoelt, is geen Frans overblijfsel uit de Napoleontische tijd, zoals Thierry lijkt te denken, maar dateert uit 1983 en werd door het Kabinet Lubbers in de grondwet geïntegreerd als een manier voor politici om immuniteit voor zichzelf te regelen ten opzichte van de wet.
Dat politici graag immuniteit willen hebben ten opzichte van de rechter is begrijpelijk, zeker voor iemand als Lubbers met zijn controversiële hobby’s. Voor 1983 bevatte de Grondwet de cryptische bepaling ‘De wetten zijn onschendbaar’. Een gangbare interpretatie was dat de rechter de wetten niet mocht toetsen aan de Grondwet. Lubbers en consorten hebben dit gewijzigd onder het mom van het ‘duidelijker maken van de positie van de rechtspraak’. Met andere woorden, een ‘gangbare interpretatie’ werd in de grondwet opgenomen, gebaseerd op een oud en cryptisch artikel, alles onder de vermeende noodzaak om ‘de zaken voor rechters te verduidelijken’.
Zo doen we dingen hier, en dat wordt vastgelegd in de grondwet. Wilders is ook een fan van het vastleggen van ‘gangbare zaken’ in de grondwet, zoals het idee dat Nederland een ‘Joods-Christelijke’ cultuur heeft en dat aanhangers van de islam of andere religies hier niet echt thuishoren. Als seculiere pre-paganist heb ik daar een probleem mee (ik beschouw paganisme als een vertekening, het projecteren van het ideale gezin in de hemel, een psychologisch echo van het gemis aan een stamverband).
Ik ben dus niet bijzonder gecharmeerd van politici die zichzelf graag immuniteit verlenen, omdat ik de voorkeur geef aan politici die aansprakelijk worden gehouden voor hun daden. Evenmin heb ik waardering voor het in de grondwet verankeren van ‘gangbare zaken’ om ‘de rechtspraak te verduidelijken’. Wanneer de regering structureel de grondwet schendt door niet voldoende woningen voor de eigen bevolking te bouwen, dan zie ik juist graag dat een rechter hierop toezicht kan houden.
Artikel 120 moet dus zo snel mogelijk uit de grondwet worden verwijderd. Het is ook niet nodig om in de grondwet vast te leggen dat wij in Nederland fan zijn van Ajax, van spruitjes houden, of welke andere ‘gangbare zaken’ politici ook maar bedenken. Als een stuk oude wetgeving erg cryptisch is en voor meerdere interpretaties vatbaar, dan is de oplossing niet om ‘mijn interpretatie in de grondwet te verwerken’, maar om eerst duidelijk te maken waarom die wetten ‘onschendbaar’ zouden moeten zijn en in welke zin dit zou betekenen dat een rechter de Tweede Kamer niet mag toetsen.
Dit maakt de wetten immers nog niet onschendbaar, aangezien Tweede Kamerleden de wet nog altijd kunnen wijzigen. Met meer logische rechtvaardiging zou men kunnen stellen dat de bepaling juist bedoeld was om Tweede Kamerleden te weerhouden van het wijzigen van wetten. Dat is een logischer interpretatie van onschendbaarheid dan het idee dat het toetsen van wetten deze wetten zou ‘schenden’. Nee, als wetten ‘onschendbaar’ zijn betekent dat dat ze niet kunnen worden aangetast en dus gewijzigd, maar toetsing is dan nog heel wel mogelijk.
Of je zou die cryptische onzin helemaal weg kunnen laten. Noch wet noch politicus behoeft enige ‘onschendbaarheid’. Wetten kunnen worden gewijzigd, en politici zijn verantwoordelijk voor hun eigen daden. Zo simpel kan het allemaal echt gewoon zijn.
Het is niet zo vreemd dat er tijdens coronatijd plots 5 miljard euro verdwenen kan zijn als politici immuun zijn voor rechterlijke vervolging. Leuk verzonnen, jongens en meisjes, maar kunnen we nu weer terugkeren naar een rechtstaat?
Martinus 16-02-2024