Hoe noem je een politicus die voornamelijk bezig is met wat er vijftig jaar geleden beter had gemoeten? Die noem je een conservatief of een neoconservatief. Waarom die perverse focus op vroeger? Waarom horen we niets over wat er heden anders zou moeten?

Ik heb in precies dezelfde tijden geleefd als Dhr. van Oostendorp. Ik kan melden dat deze tijden twee enorme spraakmakende events gekend hebben: 911 en de coronatijd.

Over beide onderwerpen zag ik van Oostendorp nauwelijks schrijven. Geen analyses, behalve een beetje lauw het overheidsnarratief volgen. Doen alsof je tegen Rutte bent maar bij de eerste beste gelegenheid een experimenteel spuitje door Rutte in je arm laten zetten. En blijkt later overduidelijk dat dit catastrofale gevolgen had, ook daarover zwijgen als het graf.

En wat doe je als de dichter die je zogenaamd bewonderd om een proeve van kunnen vraagt inzake het aantonen van gebreken in zijn redenatie over die ‘vaccins’? Juist, je doet niets.

Dan kun je het inderdaad hebben over wat er 50 jaar geleden beter zou hebben gemoeten, maar dat ziet er dan enkel verdacht uit. In mails naar mij laat je doorschemeren dat je mijn mening deelt dat de echte Nederlandse canon bijzonder klein is. En publique ga je echter doen alsof het inprenten van het juiste type gedrag bij jongeren ‘grote literatuur’ zou zijn. Die twee posities zijn niet met elkaar te rijmen. Een gedragssturend lijstje geeft blijk van een enorme minachting van literatuur en is tevens een hele pedante manier om ervoor te zorgen dat niemand nog trek in literatuur gaat hebben. Het ziet er een beetje uit als de witte kapsels in die nieuwe Game of Thrones spinoff: het is alsof iedereen witte haren dient hebben om de inclusiviteit voor het grote publiek een beetje draaglijk te maken.

Leraren die gedrag sturen met lijstjes orerende over wat er 50 jaar geleden beter had gemoeten – dat gaat allang en breed niet meer over literatuur. Wat wel over literatuur gaat: waarom 50.000 boeken over de tweede wereldoorlog en geen enkele over The War On Terror?* En passant kun je nog even helder uitleggen aan de jeugd hoe drie stalen torens explosiestijl kunnen instorten van twee vliegtuigen. Zonder die uitleg denk ik niet dat je ooit de inspiratiebron gaat zijn die je zo naarstig wilt realiseren.

Gister had ik het over hoe krankzinnig de moderne mens is geconfigureerd. Vandaag ook weer zo’n typisch voorbeeld: afgelopen twintig jaar is de mens enkel meer vlees gaan eten, zo blijkt uit cijfers.
Vraag echter eens rond en je ziet dat bijna niemand nog vlees eet, ja ok heel af en toe. Realiteit en zelfbeeld zijn dus mijlenver van elkaar verwijderd. Het zijn allemaal geweldige vegetariërs die allemaal de boeken van Rutger Dinges kopen om te zwelgen in het idee dat ze allemaal zo ongelofelijk goed bezig zijn. Maar wat zien ze daar? Een aso-oma met een tas vol kastanjes! Zielige dieren in bomen die massaal verhongeren wegens deze aso figuren!!!!

Als je kijkt wat de kenmerken van de ethiek van zulke figuren behelst:

UNO) Een neerbuigende houding ten opzichte van dieren: zielige wezens die zelf niet in staat zijn te jagen op voedsel, in plaats van machtige wezens die heel wat beter kunnen jagen dan de mens.

DUE) De natuur is ‘Het Andere’ waar je zelf geen deel van uitmaakt en ‘Het Andere’ moet worden beheerd door ‘De Expert’, in dit geval ‘de boswachter’.

TRES) Wanneer iemand je erop wijst dat die zak voeding uit de natuur 0 ecologische voetafdruk heeft en zijn zak voeding uit de supermarkt 10.000 negatieve punten – dan is mijnheer plots iets anders aan het lezen gegaan. Jouw argumenten lezen past niet bij zijn zelfbeeld als heel divers lezer.

Jullie begrijpen het al: dit wezen is inmiddels zo gestoord dat enkel stevige middelen een verschil zullen kunnen gaan maken. Ik heb het dan natuurlijk over de echte leraren in de natuur: LSD, psilocybine, en andere teacher plants en mushrooms die hun uiterste best doen de kwaadaardige conditionering ongedaan te maken.

Recentelijk bleek dat het praatje waarmee men 50 jaar lang de hele wereld verdoofde – namelijk dat depressie een onbalans van serotonine in het brein is – een leugentje voor eigen bestwil, zie the Lancet. Inmiddels wordt iedereen met die rommel vergiftigd via het drinkwater. Nicht gewusst!

Ook daarover hebben we van Oostendorp nooit gehoord, zelfs niet nu dit grove schandaal naar buiten kwam. Miljarden mensen gedrogeerd met nepwetenschap. Ontelbare soorten waterdieren vergaan omdat al die medicijnen in het water terecht komen. Tja. Dat is geen literatuur, he mensen. Maar wat er vijftig jaar geleden anders had gemoeten, ja, daar kunnen we iets mee. I feel good!

Nee, werkend aan een deel van Gedichten om te Lezen in het Donker, het deel wat handelt over Unica Zürn zie ik de hele opgetuigde kermis van drogredenaties weer voorbij trekken: men was bezig in de jaren 50 en 60 een enorme industrietak op te tuigen waar alle overtolligen een zinvolle betrekking konden gaan betrekken – bullshit jobs. Daartoe was er natuurlijk een gigantische behoefte aan patiënten. Die vond men gelukkig in de kunstenaarsklasse bij de vleet: wat een rare tekening. Wat, heb je mescaline gebruikt?

Je hebt iets gezien wat wij nooit zien? Levensgevaarlijk! En zo kwam je van de kunstenaars af en kon je de hele wereld drogeren, al was het maar met je nepverklaringen over de werkelijkheid, in dit geval ‘schizofrenie’. En dat terwijl Foucault toch echt gehakt maakte van die hele industrietak in zijn proefschrift. Maar daar hoefden ze niet naar te luisteren, want dat was een schrijver’s schrijver.**

Hoe noem je iemand die tijdens de tweede wereldoorlog leefde maar het heel zijn leven eigenlijk nauwelijks over die oorlog heeft gehad? Een inspiratiebron voor de jeugd? Nu zo goed als elke prijswinnaar een mens van kleur is, tegen elke verhouding in – slechte representatie vervangen met evenzeer slechte representatie dus – en de drie grote genocides van onze tijd onvermeld laten.
Ben je dan echt zo’n grote inspiratiebron, Marc? Waarom wil je eigenlijk zo naarstig een inspiratiebron zijn? Kom maar op met die verwijzing naar het overheidsrapport waaruit blijkt dat het in principe mogelijk is dat een stalen gebouw zou instorten van een binnenbrandje. Daar is een woord uit verdwenen. Een belangrijk woord: ‘Demolitie-stijl’.

Hoe noem je mensen die dat niet interessant vinden? Die nu liever iets anders gaan lezen, liever dat dan met argumenten op de proppen moet komen? Heet dat niet ‘ADHD’, Marc, en moet jij niet eens naar de zielendokter voor een portie van dezelfde speed die ook de nazi’s bedwelmden tijdens de verovering van Europa? Oh ja, nog een laatste ding. Als wij vragen om een verklaring hoe 3 stalen torens demolitie-stijl kunnen instorten van twee vliegtuigen is dat enkel een ‘samenzweringstheorie’ als de zwaartekracht bijvoorbeeld Joods zou zijn. Dat beweert echter helemaal niemand.

Maar ik vertrouw erop dat je snel weer de overheids-banding gaat volgen. Boe, Mark Rutte, je krijgt een drie! En de volgende stembusronde eten we stiekem toch weer lekker een karbonaadje. Of ja stiekem. Met de kennis van nu. Geen actieve herinnering aan.

* literair boek, wel te verstaan. Zover ik het kan zien geen enkel literair boek over die oorlog geschreven, en wel 50.000 over de Tweede Wereldoorlog. Als je de schrijvers en hun ‘literaire aansturing’ wil geloven hield de wereld op te bestaan in 1945. O ja, diverse schrijvers hebben zich erg agressief gemanifesteerd tijdens de coronacampagne – als voorstanders van verplicht vaccineren met een experimentele substantie, op wereldschaal. Wiens brood men eet, diens woord men spreekt – dodelijker dan die formule kan het literair bezien natuurlijk al niet worden. De schrijver als fantasieloos verlengstuk van de politiek. Dat is de dood van de literatuur zelf – controleren welke verhalen mogen overleven. Dan snak je bijna naar een ambtenaar met een bivakmuts op, een uit de stal van de Geniale Bastelaere!

** Inmiddels natuurlijk een schrijver’s schrijver schrijver’s schrijver. De staatsgreep op de literatuur kent immers een replicerende echowerking. De mensen die NU in de MSM schrijver mogen spelen zijn mensen die de oplichters van 10 jaar geleden eigenlijk al onleesbaar achten. Ik heb het vaker gezegd: wat zich nu beklaagt over het gebrek aan literaire kwaliteit is precies de oorzaak van dat gebrek, en erger.