Eerste recensie ‘piranha’ door Ariadne Verstegen

Ariadne Verstegen is een getalenteerd pianiste wier werk en persoon ik bewonder. Ik ontving vandaag deze recensie in de mail, daar had ik niet om gevraagd noch had ik haar het boek gestuurd. Omdat de reguliere media het boek in de ban lijken hebben gedaan zoals zoveel boeken die niet passen bij het overheidsnarratief citeer ik de bespreking even integraal en daar heb ik haar toestemming voor:

Beste Martijn, dankjewel voor je boek.Het kwam op het goede moment. Of het goede moment kwam toen ik je boek ging lezen, dat kan ook. Ik heb je eerder als ik jouw facebookposts en -reacties las wel eens ongeuit beschuldigd van cynisme. Ik kom daar graag op terug.

Nu ik jou gelezen heb vind ik je niet cynisch. Bij cynisme denk ik aan een geloof in leegte en zinloosheid (misschien is dat een vorm van nihilisme ook). Jij schrijft juist tegen die leegte. Ik versta je empathie, je medeleven met de mensen die het moeten stellen met zo veel middelmatigheid. Er is bij mij een opluchting gekomen door jouw directe ongecensureerde oprechtheid. Die zit er bij mij namelijk ook, alleen kan ik ook nogal de neiging hebben om voor herder te spelen, zoals jij ook een keer schreef in een reactie op een post van mij. Maar in het lieve vrede willen bewaren verloochen ik ook in zekere zin mijzelf. Wanneer ik eerlijk ben, ben ik zelf zo teleurgesteld in de middelmatigheid van literatuur, andere kunsten en onderwijs, dat het mij zo pijn doet dat ik er liever overheen kijk, doe alsof het aan mij ligt, “omdat ik niet zo kritisch, negatief en cynisch moet zijn”, zoals een stem in mijn hoofd mij dan vertelt.

Ik begreep niet alles van wat je schreef, maar ik vind dat niet erg. Ik merk een intelligentie in mijzelf die ook gewoon niet genoeg is gevoed, én ik geloof ook dat er beperkingen zijn aan mijn intelligentie. In ieder geval versta ik je poëzie-vergelijkingen, en vind ik het een verademing om eens gedachten te lezen die anders zijn dan wat er tot nu toe via school en dergelijke in is gestampt. Ik snap dat met dat bloemkoolblad (het was toch een bloemkoolblad? zo heb ik het onthouden. In elk geval geen slablad, in geen geval een slablad) en ik snap dat met de oppervlakkigheid van veel poëzie.

Er is zo veel doen alsof in de mensenwereld en we zijn zo sterk in onszelf voor de gek houden. Je hebt mij weer aan het lezen gezet, het echte lezen, en facebook begint mij meer en meer te vervelen. Ik denk ergens zelfs dat de gestrooide hartjes en gedeelde mooie diepe uitspraken die ons een vaag gevoel van schijnhoop geven, dat die eigenlijk cynisch zijn. En ik geloof dat de leegheid van dat alles durven zien uiteindelijk komt vanuit én leidt naar de ervaring juist van rijkheid, volgevoelheid (om er maar even een poëtisch-achtig woord in te gooien) en magie.

Ariadne Verstegen

(Mooie woorden. Het was overigens…een boerenkoolblad, uit een gedicht van Ferenc Juhász. )

Het boek is hier te verkrijgen of in de betere boekhandel

Post Views: 611

Over mij

Martijn Benders publiceerde zesentwintig boeken, waarvan achttien in het Nederlands. Door critici als Komrij en Gerbrandy is hij tot een van de grootste talenten van zijn tijd benoemd. Hij schreef ook drie filosofische werken waarvan eentje in het Engels over de Amanita Muscaria, de Vliegenzwam. Publicerend op het internationale podium van The Philosophical Salon kreeg hij ook internationaal erkenning als een van de meest bijzondere denkers van Nederland.

Boeken

Er bestaat een aanzienlijke groep linkse individuen die zich krachtig verzette tegen het heersende corona-verhaal, waaronder enkele van ‘s werelds vooraanstaande filosofen, zoals Agamben en Kacem. Dit standpunt werd echter sterk gecensureerd en in een kwaad daglicht gesteld door wat men ‘neocon-links’ of ‘woke-links’ noemt, als behorende tot iets dat enkel geassocieerd zou worden met wat zij als ‘extreemrechts’ beschouwen. In mijn boek bespreek ik de redenen achter deze acties, de onderliggende motieven, en hoe dit kenmerkend is voor een nieuwe vorm van fascisme die erop uit is om de macht permanent te grijpen.

Het middenstuk van het boek wijdt zich aan poëzie. Het bevat een prachtige selectie van gedichten uit het Middellandse Zeegebied, van dichters uit Turkije en Griekenland, die gevangen zijn genomen en gemarteld door het regime.

Het laatste deel van mijn boek is een manifest tegen het literaire nihilisme, zoals dat tot uiting komt in het Letterenfonds. Het onthult hoe dit fonds gedomineerd wordt door een groep christenen en ‘wokies’, wat onwenselijk is in een vrije samenleving.

“Amanita Muscaria – The Book of the Empress” is an exceptional work that establishes a benchmark in the realm of mycophilosophy. While one could perhaps categorize the book within the domain of Art History, such a classification would fail to do justice to its true essence. Primarily, this captivating text explores the evolution of humankind, making it a standout in its field.

Amanita Muscaria – The Book of the Empress – De Kaneelfabriek, 2023

Jij hebt geen tijd dit te lezen, maar dat is omdat je allang geen mens meer bent. Leefde er wel nog iets van de originele persoon in jou, de
oude mycelia van de kindertijd, dan zou je van dit boek heel wat opsteken, sterker nog zal het misschien met zijn magische kennis je meest nuttige bezit worden. Een boek over de menselijke fantasie, en
hoe deze in de ijzeren greep wist te raken van transdimensionale kakkerlakken. Voorts ook nog magische tips om je leven en je tijdsversnelling substantieel te verbeteren, en ook maakt M.H.H.Benders nog even luchtig gehakt van de hele Nederlandse literatuur, wat wil je nog meer!